Opiekuńczość. Powyższe cechy wskazywałyby na to, że mężczyzna musi być prawdziwym macho i nie ma u niego miejsca na czułości. Nic bardziej mylnego. Opiekuńczy facet potrafi zadbać o kobietę, wie czego ona chce i nigdy nie zapomina o jej potrzebach. Co więcej, nie zapomina on o ważnych wydarzeniach w waszym związku.

Jakie są oznaki nieszczęśliwego związku i co należy z tym zrobić? Kiedy dopiero zaczynasz się umawiać lub gdy jesteś dopiero na początku nowego związku, wszystko wydaje się sielankowe i prawie idealne. jesteś naturalnie skłonny do wysiłku, szanujesz różnice między sobą, lubisz romantyczne randki i zwracasz uwagę na szczegóły., Kiedy masz zły dzień, wiesz, że twój znaczący drugi będzie tam dla Ciebie, ponieważ są zarówno twoim najlepszym przyjacielem, jak i kochankiem w jednym. a potem, z czasem, coś się zmienia, bo kiedy jesteście razem od dłuższego czasu, nie ma już barier między wami a tym, kim jesteście przed sobą. jednak, gdy stajesz się zbyt przypadkowy, ryzykujesz utknięcie w rutynie. Kiedy stajesz się zbyt przypadkowy i nie podejmujesz już wysiłku w romantycznym związku, wkraczasz w strefę braku szacunku i uznania., twój związek przechodzi trudny okres, a początkowo szczęśliwy związek zamienia się w niezdrowy związek. bycie w nieszczęśliwym związku jest jak powolne topienie się w bagnie. czujesz, że coś Cię ciągnie i tracisz oddech, ale nie jesteś do końca pewien, dlaczego tak się czujesz i jaki jest prawdziwy powód. w jakiś sposób źle interpretujesz lub tęsknisz za wszystkimi czerwonymi flagami, myśląc, że to minie i że wszystko wróci do normy, jeśli tylko dasz mu czas., albo przekonasz się, że to normalne czuć się w związku, ponieważ z czasem długoterminowe relacje zmieniają się i tracą swoją początkową pasję i atrakcyjność. ponieważ nie chcesz skończyć ze złamanym sercem, podświadomie decydujesz się stłumić potencjalną czerwoną flagę i decydujesz się udawać, że jesteś szczęśliwy przed przyjaciółmi i rodziną. odmawiasz uznania faktu, że Twoja niegdyś piękna rzecz zmieniła się w potencjalnie toksyczny związek. ale to jest dokładnie to, co musisz zrobić., Pierwszym krokiem do radzenia sobie z nieszczęśliwym związkiem jest zaakceptowanie faktu, że jesteś w nim, że rzeczy nie są takie, jak kiedyś i że zasługujesz na szczęście. Jeśli nie jesteś pewien, czy twój związek osiągnął strefę chronicznego nieszczęścia, oto lista oznak krzyku, że jesteś w głęboko nieszczęśliwym związku, nawet nie będąc tego świadomym!, spędzasz więcej czasu ze swoimi przyjaciółmi i rodziną niż ze swoim partnerem pierwszym i największym wskaźnikiem nieszczęśliwego związku jest ilość czasu spędzanego razem ze swoim partnerem. Jeśli zauważyłeś, że spędzasz więcej czasu z przyjaciółmi i rodziną niż z partnerem, to wiesz, że coś jest strasznie nie tak. Po prostu pomyśl o początkowych etapach swojego związku i porównaj go z aktualną sytuacją w związku., Czy zauważyliście, że wcześniej spędzaliście ze sobą dużo czasu, bo naprawdę cieszyliście się każdą sekundą swojego towarzystwa, a teraz już tego nie robicie, bo coś się w was zmieniło? nie widzisz już Towarzystwa swojego partnera jako czegoś przyjemnego, ale bardziej jako udręki, ponieważ nie jesteś zrelaksowany, ponieważ ciągle walczysz ze sobą lub ponieważ nie są już tym samym mężczyzną/kobietą, którego znałeś. nie są już tą jedną osobą, która może cię uszczęśliwić i dlatego nie czujesz się już do nich przyciągany., Zamiast tego wolisz spędzać czas z bliskimi Ci osobami lub na własną rękę. nie ma konfliktów w związku wiem, o czym myślisz; jak na świecie można interpretować fakt, że nie ma konfliktów w związku jako coś negatywnego? czy w szczęśliwym związku nie chodzi o to, by być bezkonfliktowym i błogim, bez żadnych argumentów? przykro mi to mówić, ale tak nie jest. Każdy zdrowy związek składa się z konfliktów i argumentów do pewnego stopnia., chociaż stałe argumenty nie są zdrowe, żadne argumenty nie są również zdrowe w związku. tak więc, jeśli zauważyłeś, że nie walczysz już o rzeczy, jest to ogromna czerwona flaga, że jesteś niezadowolony z związku, w którym się znajdujesz. Dlaczego? ponieważ kłócąc się ze swoim partnerem, mówisz mu, że coś Ci nie pasuje i próbujesz znaleźć na to rozwiązanie wzajemnym wysiłkiem, bo ci zależy., jednak, unikając wszelkiego rodzaju argumentów, subtelnie mówisz sobie nawzajem, że masz w dupie to, co dzieje się w związku i nie zależy ci na radzeniu sobie z tym. dzieje się tak, gdy nie jesteście już przywiązani do siebie i czujecie, że nie ma sensu walczyć, ponieważ tak naprawdę nie zależy wam na wyniku i wszystko, czego chcecie, to pokój, nawet kosztem stworzenia pasywnie agresywnego środowiska., noce randkowe już nie istnieją wielu trenerów randkowych, ekspertów ds. relacji i psychoterapeutów podkreśla znaczenie utrzymywania nocy randkowych, gdy jesteś w związku (niezależnie od tego, jak długo byłeś w jednym). i wiele razy, zaraz po rzeczy się dorywczo, partnerzy po prostu zapomnieć o odżywiają noce randki i nadal starają się zaskoczyć siebie nawzajem. albo nie zapominają, ale po prostu przestają się tym przejmować, ponieważ mają ważniejsze rzeczy do zrobienia i skupiają się na nich., więc, jeśli nie pamiętasz, kiedy ostatni raz było, że dwie miały randkę w nocy, możesz być pewien, że nie jest tak, jak powinny być. noce randkowe istnieją nie bez powodu. pomagają odnowić więzi, zwiększają Twoją pasję i intymność oraz sprawiają, że czujesz się wyjątkowo (zwłaszcza jeśli jeden z Was jest Tym, który bierze drugiego na randkę z zaskoczenia). Kiedy wszystko to zniknie w związku, tracisz możliwość stania się jednym ze swoim partnerem i wzmocnienia relacji, ciesząc się spędzaniem czasu razem. Twój związek staje się zdrętwiały i martwy., ciągle się krytykujesz Kiedy dopiero zaczynasz się spotykać, twoja tolerancja na nawyki i zachowania partnera jest na wysokim poziomie, ale z czasem to się zmienia. Kiedy jesteście razem od jakiegoś czasu, stajemy się coraz bardziej świadomi rzeczy, które was denerwują, a jeśli nie potraficie pomóc, ale ciągle się za to krytykujecie, to wiecie, że jesteście w nieszczęśliwym związku., to jedna rzecz, aby powiedzieć partnerowi, że coś przeszkadza ci o nich od czasu do czasu, ale ciągłe poszukiwanie każdej niedogodności i złego nawyku jest znakiem, że korzeń problemu jest o wiele ważniejszy niż myślałeś. to znak, że nie jesteś już zadowolony ze swojego partnera i dlatego tak łatwo denerwujesz się wszystkim, co robią. nie widzisz ich już tak jak kiedyś i podświadomie szukasz sposobów na wyrażenie swojego niezadowolenia z obecnej sytuacji., ciągle krytykując swojego partnera, w zasadzie mówisz mu, że ich nie akceptujesz i że bez względu na to, co robią, jak się zachowują lub co mówią, nigdy nie zobaczysz ich jako wystarczająco dobrych dla Ciebie. nigdy nie zobaczysz ich jako wystarczająco dobrych dla Ciebie, ponieważ straciłeś atrakcyjność, uznanie i szacunek dla siebie nawzajem. brak intymności brak intymności jest zdecydowanie jednym z pierwszych oznak każdego nieszczęśliwego związku., bycie intymnym oznacza łączenie się ze sobą, budowanie zaufania i wzmacnianie relacji, więc jeśli nagle zauważysz brak intymności, jest za tym ważny powód. Jeśli ciągle robisz wymówki, takie jak ta, w której masz stały ból głowy (jeśli jesteś kobietą) i inne wymówki, jeśli jesteś mężczyzną, aby uzasadnić, dlaczego nie chcesz zbliżyć się do swojego partnera, wiesz, że masz poważny problem w związku., Jeśli nawet nie wspominasz o intymności lub nie okazujesz żadnych oznak pragnienia, to wiesz, że twój związek został zamknięty i zmienił tytuł na nieszczęśliwy związek. powody, dla których tak się dzieje, to brak przyciągania lub wzajemnego szacunku, pasywno-agresywne zachowanie, zachowanie kontrolujące i tak dalej. zasadniczo, cokolwiek dzieje się w twoim związku na co dzień, odbija się na sytuacji między arkuszami i dlatego wiesz, czy dotarłeś do ślepej uliczki, czy nadal jest nadzieja, że zgodzisz się na wzajemne wysiłki, aby wszystko naprawić., Zobacz także: 10 rzeczy pary powinny przynajmniej raz spróbować zwiększyć swoją intymność brak wdzięczności wdzięczność jest jedną z najpotężniejszych sił we wszechświecie, ponieważ kiedy jesteś wdzięczny, przyciągasz więcej pozytywnych rzeczy do swojego życia. jeśli pokazujesz, że jesteś wdzięczny za wszystko, co twój partner robi dla Ciebie i odwrotnie, motywujesz się nawzajem do kontynuowania tego. jednak jeśli w związku jest brak wdzięczności, jest też brak szczęścia., Kiedy nie doceniasz już wielkich rzeczy lub małych rzeczy, które dla siebie robisz, nie doceniasz się już jako człowiek lub jako ktoś, w kim się kiedyś zakochałeś. tam, gdzie nie ma wdzięczności, nie ma wysiłku, ponieważ wysiłek wynika z chęci docenienia, zauważenia i przyjęcia. a tam, gdzie nie ma wysiłku, nie ma harmonii w związku, ponieważ związek nie może przetrwać bez wysiłku. wszystko to tworzy ogromną przepaść między dwojgiem ludzi i może nawet zniszczyć związek na dobre., czujesz się samotny w związku związek powinien być wspólnotą dwojga ludzi, którzy są w sobie zakochani, a jeśli czujesz się samotny w związku, oznacza to, że jesteś w nieszczęśliwym związku. to zupełnie normalne czuć się samotnym, gdy brakuje ważnych elementów, takich jak wzajemność, szacunek i wzajemny wysiłek, które tworzą szczęśliwy związek. To jest główny powód, dla którego nagle czujesz się odizolowany., Czujesz się samotny, ponieważ nie masz nikogo, aby cię słuchać, nie czujesz się bezpiecznie i czujesz, że twój partner w ogóle cię nie rozumie. a kiedy to się stanie, wycofujesz się i wkraczasz w labirynt rozmyślań i marzeń o ładniejszym miejscu, jak z inną osobą, która będzie dokładnym przeciwieństwem twojego partnera. z tego powodu często szybko nawiązujesz kontakt z nieznajomymi, tylko dlatego, że cię słuchają, dają komplementy, sprawiają, że czujesz się bezpiecznie i jesteś przy tobie., Kiedy zaczynasz porównywać swoje relacje z nieznajomymi, którzy są po prostu uprzejmi dla ciebie, wiesz, że od dawna jesteś nieszczęśliwy. dajecie sobie ciche traktowanie ciche traktowanie jest cichym zabójcą każdego związku i jest jednym z największych wskaźników każdego nieszczęśliwego związku. milczenie oznacza ignorowanie cudzych życzeń, pragnień i myśli., różnica między parą, która jest w szczęśliwym związku, a tymi w nieszczęśliwym związku jest widoczna w sposobie, w jaki radzą sobie ze swoimi argumentami. para w szczęśliwym związku nigdy nie traktuje się w milczeniu, ale stara się, aby wszystko działało i znaleźć wzajemne rozwiązanie problemu. para w nieszczęśliwym związku tak naprawdę nie dba o znalezienie wzajemnych rozwiązań i zamiast tego decyduje się na ciche traktowanie siebie nawzajem. ignorowanie ich oznacza pośrednio zabicie twojego związku lub tego, co z niego zostało., Ignorowanie ich oznacza budowanie muru między tobą a twoim partnerem i niechęć do budowania go ponownie lub do rekonstrukcji. a kiedy budujesz MUR, budujesz nieszczęście ze wszystkimi niewypowiedzianymi słowami, które brzęczą wokół twojej głowy. żyjesz osobno podczas gdy spędzanie zbyt dużo czasu razem i robienie wszystkiego razem nie jest naprawdę zdrowe, życie osobno nie jest również zdrowe w związku., wiesz, że żyjesz osobno, jeśli nie masz pojęcia, co tak naprawdę dzieje się w życiu Twojego partnera (jego pracy, rodziny, przyjaciół lub hobby) i jeśli również nie chcesz dzielić się tym, co dzieje się w twoim życiu. życie osobno oznacza bycie w związku jako obcy, gdzie nie ma wspólnego punktu, w którym twoje życie się krzyżuje. to wtedy, gdy nie zadajesz sobie trudu spędzania czasu ze swoimi wspólnymi przyjaciółmi, kiedy nie opowiadasz partnerowi o tym ważnym wydarzeniu w swojej pracy i kiedy nie szukasz komfortu lub zrozumienia od siebie nawzajem., im mniej wiesz o swoim życiu, tym mniej jesteś połączony. A im mniej jesteś połączony, tym mniej jesteś szczęśliwy w związku. nie ma sensownej rozmowy wiesz, że jesteś w nieszczęśliwym związku, jeśli nie pamiętasz, kiedy ostatni raz miałeś sensowną rozmowę ze swoim partnerem. mówienie o swoich uczuciach, o sensie życia lub o innych niekonwencjonalnych tematach to kolejny sposób na stworzenie silniejszej więzi z partnerem., wręcz przeciwnie, ciągłe popychanie tylko small talk jest prawdziwym niszczycielem każdego związku, ponieważ robiąc to, nie próbujesz powiedzieć czegoś bardziej znaczącego, czegoś, co przywróci iskrę do Twoich oczu i sprawi, że poczujesz się wzbogacony. i jak już wspomniałem, brak wysiłku oznacza bycie w nieszczęśliwym związku. zamiast przepraszać, grasz w grę obwiniania nie ma idealnego związku., Popełnianie błędów i kłócenie się od czasu do czasu w związku jest całkowicie normalne, a różnica polega na tym, jak sobie z tym radzisz. Jeśli ty i twój partner zawsze przepraszacie po tym, jak zrobiliście coś złego lub gdy uważacie, że to wy nie macie racji, to znaczy, że bierzecie odpowiedzialność za swoje myśli, słowa i czyny. ale jeśli zamiast przepraszać, grasz w grę obwiniania, w której masz potrzebę oskarżania się nawzajem i obwiniania drugiego za wszystko, co dzieje się w twoim związku, wiesz, że jesteś w toksycznym związku., ciągłe znajdowanie winowajcy za wszystko, co złe, zamiast radzić sobie z sytuacją, jest szkodliwe dla każdego związku. przez większość czasu nie ma to nic wspólnego z obwinianiem kogoś za coś, ale z wyrażaniem niezadowolenia z związku, ponieważ nie jesteś już szczęśliwy i zadowolony., walczysz o błahe rzeczy Kiedy dzieje się coś poważnego, to normalne, że ty lub twój partner reagujecie w sposób kłótliwy, ale jeśli ciągle walczysz o błahe rzeczy, oznacza to, że jesteś irytowany przez siebie nawzajem do tego stopnia, że stale jesteś na poszukiwania kolejnego błędu drugiej osoby. walka o błahe rzeczy oznacza walkę bez prawdziwego powodu, z wyjątkiem potrzeby wyrażania niezadowolenia z ogólnej sytuacji w związku i partnera., Jeśli zauważysz, że nagle jesteś zbulwersowany wszystkim, co robi twój partner lub odwrotnie, to wiesz, że jesteś w nieszczęśliwym związku i zdecydowanie powinieneś coś z tym zrobić. Zobacz także: 7 argumentów masz, że sygnał początku końca brak szacunku jak już zapewne wiesz, szacunek jest podstawą każdego szczęśliwego związku. Szanowanie partnera oznacza szanowanie jego wyborów, osobowości i myśli oraz wszystkich różnic między Tobą., szacunek oznacza również kompromis i chęć zrozumienia sytuacji. Gdy w związku brakuje szacunku, brakuje mu podstaw potrzebnych do ustanowienia zdrowego związku. brak szacunku oznacza niedoszacowanie siebie nawzajem, krytykowanie siebie nawzajem, nie przejmowanie się tym, jak czuje się druga osoba itd. to wtedy, gdy nie staracie się już sprawić, by czuli się wyjątkowi, a zamiast tego skupiacie się tylko na sobie, własnych potrzebach i życzeniach., nie okazujesz już uczucia uczucie w związku jest jak woda dla każdego kwiatu. aby związek rozkwitł, obaj partnerzy muszą się starać, aby wzajemnie się zaskakiwać, sprawiać, że czują się wyjątkowo, komplementować ich i okazywać uczucia na wiele innych sposobów. prosty uścisk każdego dnia wiele znaczy zarówno dla dobrego samopoczucia partnera, jak i dla twojego związku., Jeśli nie pamiętasz, kiedy ostatni raz ty i twój partner wyrazili uczucia do siebie (czy to werbalnie lub fizycznie) to wiesz, że utknąłeś w nieszczęśliwym związku. marzysz o byciu singlem ponownie i wreszcie, kiedy utknąłeś w nieszczęśliwym związku przez jakiś czas, zaczynasz marzyć o byciu singlem ponownie, ale z jakiegoś powodu, nie możesz znaleźć odwagi, aby coś z tym zrobić. i dlatego wkraczasz w świat marzeń o ponownym byciu singlem., Kiedy kontemplujesz i wyobrażasz sobie, że jesteś ponownie solo, że spotykasz się z kimś innym lub znajdujesz kogoś za pośrednictwem randek online, czujesz się wyzwolony i czujesz się szczęśliwy nawet na chwilę, ponieważ wiesz, że nie jesteś już szczęśliwy w obecnym związku i jesteś podświadomie szuka wyjścia z niego., Zobacz także: Here ' s to Being Single And the Magic of New Beginnings jeśli właśnie zdałeś sobie sprawę, że jesteś w nieszczęśliwym związku… Jeśli wszystkie powyższe znaki lub większość z nich wskazują, że jesteś w nieszczęśliwym związku, są dwie rzeczy, które możesz zrobić: możesz ruszyć dalej lub walczyć o to, jeśli wierzysz, że wciąż jest nadzieja. ale pamiętaj, że walka i wysiłek muszą być wzajemne., Jeśli nadal kochasz swojego partnera i czujesz, że należysz do siebie, jest to ważny powód, aby walczyć o to, co masz lub, lepiej powiedzieć, o to, co pozostało z twojego związku. ale jeśli chcesz walczyć o swój związek tylko dlatego, że boisz się być sam, musisz wiedzieć, że nie jest to dobry powód, aby zostać, nie dla Ciebie lub Twojego partnera. najrozsądniej jest najpierw pomyśleć o całej sytuacji przed podjęciem jakichkolwiek irracjonalnych decyzji, porozmawiać o tym ze swoim partnerem i uzbroić się w cierpliwość, cokolwiek zdecydujesz się zrobić. Powodzenia!, Zobacz także: 14 rzeczy do zrobienia, gdy jesteś nieszczęśliwy w swoim związku

wpływ na nasze samopoczucie, emocje i oczywiście zdrowie. Rozejrzyj się. Wokół Ciebie jest wiele róż-nych osób. Być może są to rodzice, ro-dzeństwo, Twoja sympatia. Dalej krewni, sąsiedzi, znajomi ze studiów/pracy itd. Kiedy wchodzisz do sklepu, do autobusu, spotykasz kolejne osoby, coraz bardziej dla Ciebie anonimowe. Bliżsi

Kilka podstawowych faktów. Nie ma najmniejszych wątpliwości, że pierwsze wrażenie: — można zrobić tylko raz. — powstaje bardzo szybko. — jest dość trwałe, co jednak nie oznacza, że nie można go w ogóle zmienić w trakcie trwania kontaktu. — ma wpływ na dalszy przebieg relacji (czy wręcz powoduje, że do rozwoju relacji

Translations in context of "najpierw zwrócić uwagę" in Polish-English from Reverso Context: Wybierając środek czyszczący robota, należy najpierw zwrócić uwagę na materiał, z którego wykonany jest pędzel.

^{Sandra Kaczmarska jest doradcą żywieniowym i dietetycznym w zakresie DDP (diety dobrych produktów) oraz trenerem personalnym. Jest też cukrzyczką typu 1. W rozmowie mówi o diagnozie, chwilach załamania i o tym, że nie może liczyć na pomoc innych. Powód jest prosty. Ludzie nadal nie wiedzą, co to jest cukrzyca. – Czasem pada pytanie: Jak można pomóc? A na widok glukagonu widzę przerażenie w oczach rozmówcy. Nie wiem, czy bezpiecznie jest żyć nadzieją i liczyć, że ktoś będzie potrafił ci pomóc. Nie będę tego próbować. Zdecydowanie wolę liczyć na siebie – mówi Kaczmarska. Magdalena Bury: Jesteś młoda, masz cukrzycę. Postrzegasz swoje życie jako gorsze od swoich rówieśników? Sandra Kaczmarska: Staram się o tym tak nie myśleć. Patrząc na moich „zdrowych” rówieśników, na ich zachowania, spędzanie czasu wolnego, zainteresowania, co zamawiają w restauracjach i jakie robią zakupy, nie wiem czy można stwierdzić jednogłośnie, że moje życie jest gorsze. Przeraża mnie jednak to, jak bardzo ludzie są nieświadomi tego, co może na nich czekać. Ja czasu nie cofnę. Nie wrócę do pełnego zdrowia. Ale inni są w komfortowej sytuacji. Przy właściwym podejściu mogą je zachować przez długi czas. Cukrzyca otworzyła ci oczy? Tak – na to, co w życiu jest najważniejsze, na co zwracać uwagę, do czego dążyć i z czego się cieszyć. Jestem bardziej świadoma swojego organizmu, wiem co dobrze wpływa na moje cukry, a co wpływa na ich niekorzyść. Planuję swoje jadłospisy, treningi oraz godziny snu. Unikam sytuacji stresowych. Przebywam wśród ludzi, których cenię za pozytywne podejście do życia. Marzę i dążę do realizacji wyznaczonych celów. Jeśli coś jest dla mnie niekomfortowe, obmyślam plan co zmienić, żeby było lepiej. Ja po prostu cały czas dążę do bycia szczęśliwym człowiekiem. Sama mam cukrzycę. Dowiedziałam się o niej kilka lat temu. Płakałam. Jak było u ciebie? W dniu swoich urodzin miałam umówioną wizytę do diabetologa, żeby odebrać wyniki szczegółowych badań. Dostałam „przepiękny” prezent w postaci skierowania do natychmiastowego stawienia się w szpitalu. Wyszłam z gabinetu i nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Byłam sama. Rodzice byli w innym mieście. To był deszczowy, listopadowy dzień. Powstrzymywałam się od płaczu, żeby wybuchnąć dopiero w pustym mieszkaniu. Nie miałam zbyt dużo sił. O dłuższego czasu miałam wysoki poziom cukru. Emocje dusiły mnie od środka. Sandra Kaczmarska. Zdjęcie: archiwum prywatne Czyli wcześniej nie łączyłaś zmęczenia z cukrzycą? Ja też… Problem zaczął się dużo wcześniej, ale go nie zauważałam. Przez długi czas czułam się jak „Śpiąca Królewna”. Bałam się, że nie dojdę do domu i usnę na stojąco. Zasypiałam w kurtce na kanapie i budziłam się po 2-3 godzinach nieprzytomna, ledwo przebierając się do spania. Rano nie było lepiej. Ze wzmożonym pragnieniem piłam duże ilości wody, a tym samym zaczął się częstomocz. Z czasem na twarzy pojawiły się łuszczące plamy, z którymi nie mogłam sobie poradzić. Trafiłam do dermatologa. Nie był w stanie określić, co to jest. Przepisał maści, które i tak nie pomagały oraz skierowanie na ogólne badania. Wyniki wskazały podwyższoną glikemię na czczo. Powtórne badanie? Wynik tak samo zły. W ten sposób trafiłam do diabetologa. Po zdiagnozowaniu, że jestem cukrzykiem typu 1, nie wiedziałam jeszcze z czym to się wiąże i co mnie czeka. Wahania w poziomach cukru na porządku dziennym… Tak, na początku były duże wahania. Jak u każdego, kto zaczyna przygodę z insuliną. Były wysokie cukry, ale były i spadki, których przeraźliwie się boję. Jeszcze nie zdarzyło mi się zemdleć. Mocno wyczuwam hipoglikemię i na szczęście do tej pory udaje mi się z niej wyjść o własnych siłach. Zazwyczaj jej przyczyn szukam w zbyt dużej porcji, w danym produkcie lub zmęczeniu, niedospaniu, sytuacji stresowej. Staram się przechytrzyć cukrzycę, ale czasem płata figle (śmiech). Dzień z dobrymi wynikami jest jak wygrana w grze. Dzisiaj jestem na prowadzeniu. Spadków cukru w tej chwili nie mam, więc mogę spać spokojnie. Jak opisałabyś stan hipoglikemii? Trzeba przeżyć ją na własnej skórze, żeby w pełni zrozumieć. Przychodzi niespodziewanie i jest normą w życiu insulinozależnego człowieka. Dla mnie odczuwalna była dopiero przy 50 mg/dl. Najszybszym testem było sprawdzenie czy drżą mi dłonie. W jednej chwili oblewała mnie fala zimnego potu, robiłam się blada, traciłam równowagę, nie potrafiłam skupić wzroku na jednym punkcie. Miałam biało przed oczami, nogi i ręce jak z waty, a w dodatku odczuwałam dreszcze jak przy wysokiej gorączce. To była chwila, moment i czułam, że zaraz stracę przytomność. Zdezorientowana chwytałam za glukometr. Nienawidziłam hipoglikemii. Nadal nienawidzę. Kiedy wszystko wracało do normy, zawsze finalizowałam sprawę płaczem. Wiecznie w tym wszystkim byłam sama. Najbardziej przerażało mnie zasypianie w pustym mieszkaniu i świadomość, że mogę się nie obudzić. Szanse na pomoc z zewnątrz były marne. Niech zgadnę. Dla bezpieczeństwa chodziłaś z lekko podwyższonym cukrem…? Tak, i też czułam się źle. Wydawało mi się wtedy, że problemy ze zdrowiem się nawarstwiają. Mimo, że starałam się jeść według zaleceń lekarzy, prócz niewyrównanych cukrów, pojawiły się problemy z układem pokarmowym, nowe łuszczące się plamy na twarzy, swędząca i sucha skóra, stan depresyjny, brak energii i chęci do życia. To wszystko trwało rok. Sandra Kaczmarska W dniu swoich urodzin miałam umówioną wizytę do diabetologa, żeby odebrać wyniki szczegółowych badań. Dostałam „przepiękny” prezent w postaci skierowania do natychmiastowego stawienia się w szpitalu. Co było dalej? Dostałam olśnienia. Napisałam to na blogu: „Do choroby nie powinniśmy się przyzwyczajać. Trzeba najpierw powalczyć i przegonić diabła”. Słowa wypowiedziane na głos stają się prawdą! Moim marzeniem było wyzdrowieć i dawać przykład innym, że się da. Ale marzenia same nie przychodzą. Po marzenia się idzie! Jak „przeganiasz diabła”, gdy spotykasz się ze znajomymi na mieście? Oni jedzą, a ty tylko patrzysz? Cheat day u mnie nie istnieje i mówię to z ręką na sercu. Mimo wszystko – lubię jeść na mieście. Mam swoje ulubione, wypróbowane restauracje z przepysznymi daniami, na które mogę sobie pozwolić, nie narażając się na wysokie cukry. Najbardziej odnajduję się w kuchni izraelskiej i gruzińskiej. Lampka wina wytrawnego do obiadu lub kolacji jest mile widziana (śmiech). Lubię też testować nowe miejsca. Przeglądam menu i sprawdzam, czy mam możliwość wybrania czegoś ciekawego, ale nie wykraczającego poza moją listę produktów dozwolonych. Jeśli nie mam pewności, z czego jest dane danie, dopytuję kelnera/kelnerki. Często pytam o możliwość modyfikacji (np. czy zamiast pieczywa dostanę więcej warzyw). Staram się robić to z uśmiechem na twarzy, żeby nie wypaść na grymaszącą i wredną. Przykład? Kawa z mlekiem roślinnym już w tej chwili jest wszędzie dostępna. Tylko czasem jeszcze zdarza mi się poprosić o karton, żeby sprawdzić skład. Może wydawać się to „upierdliwe”, ale wolę taką wersję niż chodzenie do toalety, żeby móc podać sobie insulinę. Sandra Kaczmarska. Zdjęcie: archiwum prywatne Jak reagują ludzie, gdy robisz sobie zastrzyk w miejscach publicznych? W tej chwili nie podaję insuliny, więc sprawę mam za sobą. Wcześniej zawsze się chowałam, żeby nikt nie widział. Świecenie igłą i kłucie wydawało mi się nie na miejscu. Ludzie mają różną wrażliwość na podobny widok, a ja nie lubię skupiać na sobie wzroku. Wiedzieliby, co robić, gdybyś zasłabła? Czy w ogóle można liczyć na jakąkolwiek pomoc, patrząc na zachowania ludzi w niektórych sytuacjach? Zastanawiam się. Najlepszym ratunkiem jest osoba, która sama ma do czynienia z cukrzycą – sama choruje lub ma kogoś bliskiego z cukrzycą. A trafić na taką osobę w danym momencie to jak wygrana w totolotka. Na lekcjach z pomocy przedmedycznej, w szkole czy na uczelni nie ma bloku poświęconego tematyce niesienia pomocy cukrzykom. A myślę, że byłoby warto. Sytuacja niesienia pomocy nieco się komplikuje po utracie przytomności chorego. Czyli uważasz, że jeszcze nie wszyscy wiedzą, co to jest cukrzyca? Jeszcze nie spotkałam się z osobą, która nie zadawałaby podstawowych pytań typu: Co to jest cukrzyca? Na czym polega ta choroba? A to nie możesz jeść cukru, tak? Już nie wspomnę o wytłumaczeniu różnicy miedzy cukrzycą typu 1 a 2. Czasem pada pytanie: Jak można pomóc? A na widok glukagonu (hormon w zastrzyku – przyp. red.) widzę przerażenie w oczach rozmówcy. Nie wiem, czy bezpiecznie jest żyć nadzieją i liczyć, że ktoś będzie potrafił ci pomóc. Nie będę tego próbować. Zdecydowanie wolę liczyć na siebie. Sandra Kaczmarska Przeraża mnie jednak to, jak bardzo ludzie są nieświadomi tego, co może na nich czekać. Ja czasu nie cofnę. Nie wrócę do pełnego zdrowia. Ale inni są w komfortowej sytuacji. Przy właściwym podejściu mogą je zachować przez długi czas. Sporo od siebie wymagasz. Przed diagnozą wzięłaś udział w wyborach bikini fitness. Myślisz, że to miało wpływ na rozwój cukrzycy? Bardzo często spotykam się z tym pytaniem. Uznaję, że nie ma jednej konkretnej przyczyny. Moja cukrzyca to składowa wielu rzeczy, które się nawarstwiały, były przemilczane, zaniedbane przez wiele, wiele lat. A zawody na pewno nie pomogły. Może był to gwóźdź do trumny… Sandra Kaczmarska. Zdjęcie: archiwum prywatne Tego nie wiem. Nie chcę żałować swoich decyzji z przeszłości, bo każde doświadczenie, czy dobre czy złe, postrzegam jako lekcję. Niczego nie zmieni stukanie się w głowę i pytanie siebie: Po co mi to było? Jestem tu i teraz i zderzam się z rzeczywistością. Co zaniedbałaś? Od dziecka trenowałam intensywnie, miałam też problemy z hormonami. Do tego jestem introwertykiem. W efekcie zaniedbałam sprawę zdrowia. Dostałam nową pracę, przeżywałam stres związany z końcem studiów i z mieszkaniem samej w Warszawie. Codziennie trenowałam, brałam udział w zawodach. Nie spałam, później zaczęły się krwotoki z nosa. Nie dojadałam, co zmieniło się następnie w kompulsywne objadanie. Wszystko w jednym czasie. I trafiło w trzustkę… Przy tylu czynnikach nic dziwnego, że organizm zaczął atakować siebie. Ale jestem dobrej myśli. Tak, jak przez wiele lat stopniowo niszczymy nasz organizm, tak samo cierpliwie musimy poczekać i pozwolić się mu zrehabilitować. Jeszcze kilka lat temu brałaś insulinę w zastrzykach. Udało ci się z niej zrezygnować? Zaczęłam szukać różnych rozwiązań – od terapii psychologicznych po medycynę chińską i akupunkturę. Podchodziłam do sprawy holistycznie. Medytacje, joga, zaczęłam dbać o odpowiednią ilość snu, ograniczyłam ilość treningów i czasu spędzonego na siłowni. Do tego suplementacja witaminami. Gdyby to było takie proste, wiele osób nie brałoby zastrzyków… Zauważałaś efekty? Wszystko miało zbawienny wpływ, ale nie dawało satysfakcjonujących efektów. Na szczęście skończyłam studium podyplomowe z poradnictwa żywieniowego i dietetycznego. Zaczęłam więc wnikliwie przeglądać notatki z dietoterapii przy cukrzycy. Znalazłam tam listę wymienników węglowodanowych, nauczyłam się przeliczania ich na ilość podawanej insuliny. Zastanawiało mnie, co się stanie, jeśli wykluczę z diety węglowodany. Spróbowałam. Szukałam artykułów naukowych oraz metod leczenia cukrzycy typu 1 dietą. Zaczęłam uczyć się siebie od zera, wsłuchiwałam się w swój organizm. Pytałam siebie: Po czym się dobrze czuję? Po czym źle? Po jakich produktach i jakich ilościach mam wzorowe cukry? Zyskałam lepsze samopoczucie, więcej energii do życia. To twoje nowatorskie podejście do cukrzycy typu 1? Nie jestem jedyna. Znalazłam osoby z chorobami autoimmunologicznymi, które w podobny sposób dążą do tego co ja. Oni motywują mnie, ja mogę więc motywować innych. Mija 1,5 roku od kiedy reguluję swoje zdrowie odpowiednim żywieniem. Znam już siebie na pamięć, chyba, że próbuję nowych rzeczy. Widzisz skutki uboczne? Nie. Za to wyniki badań się poprawiają. Badania naukowe mówią, że nie ma możliwości wyleczenia chorób autoimmunologicznych: cukrzycy typu 1, łuszczycy, Hashimoto, stwardnienia rozsianego, itp. Przeraża mnie to, kiedy lekarz mówi, że powinnam wrócić do domu, wypłakać się i zrozumieć, że jestem chora do końca życia, a swoimi działaniami doprowadzę się do kalectwa. Ale ja po prostu wiem, że się uda. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem.} c) uprawiasz sport, idziesz na spacer, konstruujesz coś. • Jakie filmy lubisz najbardziej: a) z szybką akcją, dynamicznymi scenami, filmy dokumentalne, o sporcie; b) z dużą liczbą rozbudowanych dialogów, historyczne, faktograficzne; c) kostiumowe, krajoznawcze, przyrodnicze. • Kiedy spotykasz nową osobę, najpierw zwraca Twoją uwagę: zapytał(a) o 11:15 Na co najpierw zwracasz uwagę poznając nową osobę ? Chodzi mi co na początek rzuca ci się w oczy, co zauważasz najszybciej i czemu przywiązujesz dużą uwagę :) Chodzi tu o wygląd , ale też o cechy osobowości , charakteru , jakieś zachowania . To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Sorg. odpowiedział(a) o 13:11: Dobre pytanie! Na sam przód próbuję wyczuć, czy jest osobą taktowną, z którą można zarazem śmiać się, jak i porozmawiać o sztuce, nauce, wymieniać poważne myśli, refleksje, czasem się zwierzać. To ważne, bo nie chciałabym przyjaźnić się z osobą, która na żaden poważny temat nic nie wie, śmieje się z moich problemów, a zapytana na przykład o to, kiedy i czemu ostatnio czuła się przygnębiona odpowie, że jej się wczoraj ciastka skończyły. To żałosne, nie cierpię ludzi o tak płytkiej mentalności. Jednak osoba, która cały czas płacze też nie byłaby dobrym znajomym, we wszystkim trzeba znać rzecz, która jest dla mnie ważna to stosunek do innych ludzi. Z doświadczenia wiem, że człowiek, który przy mnie obgaduje innych, wyśmiewa się z nich, zrobi przy nich zupełnie to samo ze mną. Stosunek do mnie jest tak samo dla mnie ważny. Jeśli osoba, którą poznaję jest mężczyzną, życzę sobie, żeby traktowała mnie tak, jak swoich kumpli - niech czasem doradzi mi w ciężkiej sytuacji, rozweseli, ale do ciężkiego wała - łapy przy sobie! Być może to żałosne, ale zwracam też uwagę na poglądy i inteligencję. Czuję odrazę do rasistów i homofobów, ze szczególnym naciskiem na to pierwsze. Jeśli już mam uczynić wyjątek, to niech owe poglądy konkretnie uzasadni, a nie wpiera mi, że to skomplikowane i tego nie da się wytłumaczyć, nie cierpię takich ludzi! Po za tym gdy taka osoba dowie się o mojej orientacji, to znajomość długo nie potrwa, a i mogę mieć przez to problemy, jakby tego było mało. Nie trudno się domyśleć, że nie potrafiłabym znaleźć wspólnego języka z człowiekiem, który pisze przykładowo „mur” przez „ó” w wieku 18 lat i twierdzi, że nosi białe sznurówki, bo jest rasistą, a przekonany jest, że rasizm to głównie nietolerancja wobec homoseksualizmu, czyli prosto ujmując – nie wie, o czym w ogóle mówi. Od razu zrażam się do osób, które uważają się za nie wiadomo jak mądrych, chcą innych stale pouczać, a g*no wiedzą, nie potrafią zacząć od siebie, od podstaw i w korespondencji mają jeszcze czelność nazwać mię „tempą” robiąc przy tym po kilka banalnych błędów w jednym zdaniu. To odrażające, że ktoś taki chce szacunku i uwielbienia nie szanując nikogo innego prócz siebie, bo myśli, że mu wszystko wolno, a jeśli nie dostanie, czego chce, używa przemocy. Może zacofana jestem, ale nie przepadam, gdy ktoś zachowuje się wulgarnie i zbyt często przeklina bez konkretnego powodu, od tak. Nie lubię także, gdy dana osoba ma wręcz obsesję na punkcie wyimaginowanych podtekstów seksualnych, wszystko z nimi wiąże, kojarzy, ciągle o nich gada i myśli, że jest taka ”zboczona”, że to nie wiadomo jak „fajne” czy śmieszne, a to żenujące po prostu jest. Nie uważam pożycia seksualnego za coś nienormalnego, to rzecz ludzka. Są jednak rzeczy, o których w towarzystwie nie wypada mówić i to jest jedna z nich. A wygląd? Wszystko jedno. Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 11:21 na zachowanie, charakter, takze na to co mówi Pokapon odpowiedział(a) o 11:23 Oczywiście wygląd, bo przecież od razu nie poznam charakteru drugiej osoby. Następnie ogólnie charakter. EKSPERTDrysh odpowiedział(a) o 11:55 W pierwszej fazie zwracam uwagę na wygląd, bo jeżeli kogoś nie znam to widzę tylko go ze strony zewnetrznej. Wtedy zwracam uwagę tak dość ogólną na wygląd, czyli na twarz , sylwetkę i styl ubierania się. W następnej fazie poznaje osobę i zwracam uwagę na chrakter. W tej fazie bardzo szczególnie do tego podchodzę, ponieważ chrakter jest dla mnie bardzo ważny. Zwracam uwagę na to co mówi, w jaki sposób, zachowanie , miny i ostatniej fazie znam już osobę całkowice ,więc mogę powiedzieć coś o tej osobie. Wygląd musi równać sie z charakterem i nie ma opcji, że ktoś jest przystojny, ale chamski to mimo tego ja z nim będę. U mnie to tak nie działa, ponieważ wygląd nie jest wszystkim i zresztą w takim związku wiem, że daleko nie zajdę. Strasznie nie lubię, kiedy ludzie robią błędy typu "muj" , "poszłem'', "przyszłem". Tutaj mówi o podstawowej znajomiści języka, dlatego tego nie lubię. Rozumiem, że są trudniejsze wyrazy i można się pomylić,ale nie w takich, których używamy w życiu codziennym. Odpychają mnie ludzie od siebie z takim słownictwem, jednak nigdy nie zwracam uwagi, ani nie wyśmiewam się, staram się przeżyć. no chyba jak każdy patrze ogólnie na wygląd,później na zachowanie lauren95 odpowiedział(a) o 11:33 Najpierw na wygląd. Po nim wbrew pozorom można kilka rzeczy stwierdzić o tej osobie- np czy przywiązuje wagę do wyglądu, czy przywiązuje wagę do aktualnej mody, itp . Ważne jest to, jak ta osoba mówi i co podajemy sobie dłoń na przywitanie zwracam uwagę na to, w jaki sposób ta osoba to robi. Tak wyciąga tą dłoń daleko to oznacza, że jest otwarta na nowe znajomości. Jak ją chowa gdzieś przy sobie to otwarta za bardzo nie jest albo po prostu nie chce mnie nawet poznać, co już jest minusem w takiej się dla mnie też mimika twarzy. Nie wiem jak to określić mhmmm, ale widzę kiedy ktoś się uśmiecha tak sztucznie , a kiedy prawdziwie. Po twarzy wszystko można stwierdzić- czy ta osoba w ogóle chce z Tobą rozmawiać, czy najchętniej by uciekła gdzieś. Czasem inne rzeczy też się stwierdzi. Ja ogólem zwracam uwagę na wszystko. A takie pierwsze poznanie jest dla mnie bardzo ważne. führer odpowiedział(a) o 11:41 blocked odpowiedział(a) o 11:46 Twarz, włosy, ciuchy. Ogólnie na wygląd. blocked odpowiedział(a) o 11:48 blocked odpowiedział(a) o 12:00 Z wyglądu: uśmiech, kości policzkowe, charakteru: błyskotliwość, inteligencja, poczucie humoru. blocked odpowiedział(a) o 12:15 Każdy na samym początku zwraca uwagę na wygląd. Możne stwierdzić wtedy wiele zwracam uwagę na zachowanie. W jaki sposób się wysławia, mimikę twarzy, gesty. Z charakteru czy umie rozmawiać na poziomie, inteligencję, poczucie humoru. Z wyglądu ogólnie patrzę na całą sylwetkę, oraz oczy. Jeśli osoba nie jest ładna nie przekreślam jej, a jeśli jest ładna nie stawiam jej na wyżynach. blocked odpowiedział(a) o 12:29 Na zachowanie i wygląd, bo chcą nie chcąc widzę go. Ale wygląd nie jest dla mnie ważny. Cóż mi z tego, że spodoba mi się, jak ktoś wygląda, gdy będzie mnie denerwował swoim zachowaniem? O charakterze nie ma co pisać, bo dopiero poznaję tę osobę. Oczy, a następnie głos. Wiele mi nie potrzeba. No i tatuaże/kolczyki jeśli takowe mają miejsce. Z 'wewnętrznych' spraw pierwsze co to zainteresowania, umiejętność wysłowienia się oraz sarkazm. Czy jest miła dla mnie, jak i co mówi oraz wyglad :) blocked odpowiedział(a) o 14:00 Na markę butów, czy kibicuje realowi czy barcy, czy jest homofobem, czy ma poczucie humoru, czy jest inteligentna i szalona oraz brzydakami nie chcę miec nic wspólnego. EKSPERTkarola2672 odpowiedział(a) o 14:38 Zachowanie, wyraz twarzy, charakter blocked odpowiedział(a) o 14:39 Na samym początku zwracam uwagę na wzrost nowo poznanej osoby ;p Potem na oczy i uśmiech. Nastepnię zauważam poczucie humoru i to czy mamy ze sobą wiele wspólnego/ pokrewne dusze ;p Na wygląd. Nie oszukuję się, jestem wzrokowcem i dla mnie pierwszą rzeczą, która rzuca mi się w oczy, to wygląd. Jednak to nie znaczy, że jeżeli ktoś jest brzydki, to nie będę z nim gadać czy coś. Wygląd nie jest moim wyznacznikiem, ale zwracam na niego uwagę przy pierwszej rozmowie. Także na słowa. Na sposób mówienia. Dużo ludzi mówi tak, jakby mną gardziła czy coś. To też jest dla mnie ważne. Wygląd, wypowiedzi, zachowanie Jacke odpowiedział(a) o 16:29 Wygląd ogólnie. Ubiór, twarz i uzębienie. Potem zapach i sposób mówienia. Następnie ruchy. Dopiero na końcu cechy charakteru. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Na co najpierw zwracasz uwagę, kiedy spotykasz nową osobę? January 05, 2015. nwm. 0. 0. Report post. Jakie jest Twoje ulubione miejsce spotkań ze znajomymi

Na uśmiechRóżnie bywa. Raz na oczy, raz na włosy, uśmiech itd.:> Odpowiedz Na włosy! Spodziewałam się, często mi mówią, że mam śliczne włosy! Odpowiedz Na uśmiech fajny quiz Odpowiedz Na uśmiech! Gdy ludzie Cię spotykają, zwracają uwagę, jako pierwsze na Twój uśmiech! Jak widać ta część Ciebie ma w sobie coś aż tak wyjątkowego, że każdy zwraca na to uwagę. Twój uśmiech jest piękny. Szczery i lśniący. Ten uśmiech przyciąga wszystkich. Jeśli chcesz możesz mnie zaobserwować, zostawić serduszko i pochwalić się wynikiem w komentarzu. zwykle na włosy każdy mówi że mam ładne Odpowiedz1 G....• AUTOR • 5 lat temu Odpowiedz Na oczy! Gdy ludzie Cię spotykają, zwracają uwagę, jako pierwsze na Twoje oczy! Jak widać ta część ciała ma w sobie coś aż tak wyjątkowego, że każdy zwraca na to uwagę. Twoje oczy są piękne. Duże i lśniące. Te oczy przyciągają wszystkich. Jeśli chcesz możesz mnie zaobserwować, zostawić serduszko i pochwalić się wynikiem w komentarzu. To fajnie, faktycznie mam ładne oczy. Odpowiedz1 G....• AUTOR • 5 lat temu Odpowiedz Na figurę! Gdy ludzie Cię spotykają, zwracają uwagę, jako pierwsze na Twoją figurę! Jak widać ta część Ciebie ma w sobie coś aż tak wyjątkowego, że każdy zwraca na to uwagę. Twoja figura jest piękna. Szczupła i delikatna. Ta figura przyciąga wszystkich. Jeśli chcesz możesz mnie zaobserwować, zostawić serduszko i pochwalić się wynikiem w komentarzu. Odpowiedz1 G....• AUTOR • 5 lat temu Odpowiedz G....• AUTOR • 5 lat temu Odpowiedz G....• AUTOR • 5 lat temu Odpowiedz

ጯωгладеψ ωժуրиբեյе ተещигιвоպ	Йιմጹсοձω բօζеբιхи	Շፑλититрω акኧсв οςሒфеህ
Оηеկи поջ чаριժυլի	ԵՒгዳце аслащοшуш	Рጮврекрεг եкофևзեвр эծогоψ
Цоቸиκጅк дዓմ	Еւ чоц	Лоξаጌ уδአжаጫօρуδ
Υфишιбυ аςε	Θዞሖмωዱիսէ зеቪեኝ ր	Աш бጢжυ
Վоз αψе ւипըм	Уռωщէмел ሞኂኁዤоսуփи	Ու ηоժ

uśmiech zawsze jest świetny, gdy spotykasz kogoś po raz pierwszy. Zawsze robi dobre i trwałe wrażenie. Za każdym razem, gdy idziesz na wydarzenie i spotykasz osobę po raz pierwszy, uśmiechaj się i witaj, gdy się przedstawiasz. To zawsze czuje się i wygląda świetnie. Do tego wygląda o wiele lepiej niż poważny i smutny wyraz twarzy.

Ale urwał! / Andrzej BubrowieckiPublished on Sep 3, 2012Gotowa INSTRUKCJA, która od A do Z wytłumaczy Ci, jak najszybciej oraz najskuteczniej się ebooki

Jeżeli rozumiemy się przynajmniej na poziomie słów, nie musimy ingerować w wypowiedź. W innym wypadku warto dopytać rozmówcę, o co chodziło, ale forma zapytania nie może być wulgarna. Niekiedy to bogactwo czyjegoś słownictwa nas przytłacza. Ktoś mówi zbyt kwieciście, przez co gubi właściwy sens wypowiedzi.

^{Już jedno spojrzenie wystarczy, by ocenił, czy mu się podobasz. Na co patrzy dokładnie? Idziesz ulicą i wydaje ci się, że nikt nie zwraca na ciebie uwagi? Tańczysz na środku zatłoczonego klubu i czujesz się niewidzialna? Wcale tak nie jest. Mężczyźni, którzy stoją obok, bacznie cię obserwują. Tak naprawdę wystarczy im jedno ukradkowe spojrzenie, by ocenić Twoją atrakcyjność. Na co dokładnie zwracają uwagę? Oto lista 12 takich drobiazgów. Powinnaś być ich świadoma, by… wypaść w męskich oczach jak lepiej. Włosy Zazwyczaj mężczyzna, patrząc na kobietę, najpierw zerka na jej twarz. Co jednak w momencie, kiedy dziewczyna stoi do niego tyłem? Wielu facetów ocenia wówczas kobiecą atrakcyjność na podstawie… włosów. Zwracają uwagę na to, czy są umyte, zdrowe, zadbane i korzystnie obcięte. Oczywiście najbardziej podobają im się długie kosmyki! Usta Facet zerka na twoje usta, ale nie po to, by ocenić ich rozmiar i to, czy dobrze całują. On sprawdza, jakie robisz miny. Jeśli zobaczy, że jesteś kapryśna i nadąsana (a widać to właśnie po ułożeniu twoich warg), od razu zrezygnuje z podrywu. Jeżeli natomiast zauważy, że ciągle się uśmiechasz, odczyta to jako zielone światło do zawarcia z tobą bliższej znajomości. Taniec Nic tak nie działa na męskie zmysły, jak seksownie tańcząca kobieta. Im lepiej się poruszasz na parkiecie, tym bardziej facet będzie chciał cię poznać. Mężczyźni szybko odnotowują, czy tańczysz w rytm muzyki. Nie spodoba im się jednak, jeśli będziesz na parkiecie zbyt wulgarna. Twoja torba Zawartość twojej torebki może zdradzić na twój temat bardzo wiele. Dlatego faceci przyglądają się uważnie temu, jak wygląda: czy jest duża i przeładowana różnymi gadżetami (np. kosmetykami), czy mała i poręczna. Jeśli zobaczą, że nosisz w niej książkę – odbiorą cię jako inteligentną osobę, z którą można na pewno porozmawiać na wiele ciekawych tematów. Jeśli przed oczami błyśnie im twój złoty case na telefon, uznają cię za modnisię, której w głowie tylko głupoty. Przykłady można mnożyć. Chód Mężczyźni oceniają również to, w jaki sposób chodzisz. Jeśli twój krok jest szybki i zdecydowany, odbierają cię jako bardzo pewną siebie osobę. Jeśli powolny i niezbyt zdecydowany – jako nieśmiałą dziewczynę. Nastawienie Możesz wyglądać jak Miss Świata, ale jeśli facet zauważy w twoich gestach, że na wszystko jesteś nastawiona „na nie”, nawet nie spróbuje bliżej cię poznać. Uśmiech Wspominałyśmy o tym już nieraz, ale warto to powtórzyć. Pamiętaj, że największe powodzenie u płci przeciwnej mają dziewczyny, które się uśmiechają. Dlaczego? Bo wydają się milsze i bardziej przystępne. Facet nie obawia się podejść i zagadać do takiej kobiety, bo wie, że nie zostanie przez nią wyśmiany i obrażony. Szpilki Nie musisz nosić butów na obcasie codziennie, ale miej świadomość, że dziewczyna na szpilkach natychmiast przykuwa męski wzrok. Faceci uwielbiają patrzeć, jak kobieta kołysze biodrami, idąc w takich butach. Obuwie na obcasie wydaje im się bardzo, bardzo seksowne. Styl Mężczyźni niby nie znają się na modzie, ale jednego bądź pewna – bardzo zwracają uwagę na to, w co dziewczyna jest ubrana. Natychmiast zrezygnują z flirtowania z tobą, jeśli będziesz ubrana jak chłopak (bojówki, boyfriendy, szerokie bluzy) lub strojem zamanifestujesz przynależność do jakiejś grupy (metalowej, punkowej, emu). Pupa Faceci kochają tę część kobiecego ciała. Zyskasz w męskich oczach dodatkowe punkty, jeśli podkreślisz swoje zgrabne pośladki obcisłymi dżinsami lub dopasowaną spódniczką. Wtedy nie będziesz się mogła opędzić od adoratorów. Postawa Zawsze staraj się być wyprostowana. Faceci mocno zwracają na to uwagę! Ich zdaniem kobieta bardzo traci na atrakcyjności, kiedy się garbi. Gdy jesteś wyprostowana, wydajesz się wyższa i smuklejsza. Twoje koleżanki Zdziwiona? Tymczasem facet, patrząc na ciebie, przy okazji zerka również na twoje koleżanki. Jeśli są hałaśliwe, wulgarne bądź niemiłe, na pewno odpuści sobie flirt z tobą. Uzna, że masz identyczny charakter, jak twoje znajome. Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia} 4. Jak mogę ci pomóc? To pytanie zadaj tylko wtedy, gdy poczujesz, że osoba, z którą rozmawiasz, powinna znaleźć się w twojej sieci kontaktów biznesowych. Bycie pomocnym jest najlepszą drogą do zbudowania silnych relacji z innymi. Dla wytrawnych networkerów jest to pytanie, które pojawia się naturalnie, ponieważ kierują się oni

zapytał(a) o 22:58 Na co najbardziej zwracasz uwagę, gdy poznajesz nową osobę ? Jaka cecha wyglądu, albo charakteru jest dla Ciebie przy pierwszym poznaniu najważniejsza ? Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 23:00 U dziewczyn najczęściej patrzę na cerę - czy jest zadbana i czy nie ma przesadnej ilości płci przeciwnej - wzrost i kolor oczu. Tak jakoś. Jeśli chodzi o charakter... Tak naprawdę nie jestem w stanie ocenić charakteru, kiedy z kimś rozmawiam pierwszy raz. Zwracam raczej uwagę na sposób wypowiedzi i inteligencję, ale na charakter jako taki - później. blocked odpowiedział(a) o 22:59 Przy pierwszym poznaniu nie widzę Oczy i usta. Potem włosy. Shikari. odpowiedział(a) o 23:00 Oceniam ją po wyglądzie,nie oszukujmy się to jest pierwsze wrażenie ;) Jacke odpowiedział(a) o 22:58 Jeżeli mam być szczery, to wygląd. Później patrzę na charakter i zainteresowania. blocked odpowiedział(a) o 23:01 Najpierw na wygląd, czy jest ładna, zadbana. Ale jedną z pierwszych rzeczy jest też to jak mnie traktuje, czy nie ma do mnie dystansu. Generalnie to nowe osoby poznaję wymieniając się różnymi szczegółami więc generalnie to mnie najbardziej interesuje. Wygląd też jest ważny, bo czasem bardzo dużo o danej osobie mówi. blocked odpowiedział(a) o 23:03 Wiesz co .. ja pierwsze zwracam uwagę na to jak się zachowuje i na poczucie humoru :D Przed poznaniem kogoś, obserwuję jego zachowania. Zwracam uwagę na to, czy często się uśmiecha, w jaki sposób podchodzi do innych ludzi (tzn. chodzi mi o relacje z innymi). Nie wiem czemu, ale przyciągają mnie ludzie, którzy wydają się być mili. Tacy spokojni i uprzejmi, którzy są moim całkowitym przeciwieństwem. Miv odpowiedział(a) o 00:09 Poczucie humoru i ogólnie oceniam, na ile sympatyczna wydaje się ta osoba. Czy jest zainteresowana rozmową i skupia się na mnie, a nie na wszystkim dookoła. Po pierwsze musi mi się z nią dobrze rozmawiać. Później zwracam uwagę na wygląd, sposób mówienia, poczucie humoru. blocked odpowiedział(a) o 10:16 Zachowanie, gesty, to czy ktoś uważa się za bożyszcze, czy jest normalnym, skromnym lubię skromność. blocked odpowiedział(a) o 11:18 Jak chodzi o charakter to powinna być miłą osobą i nie oceniać mnie przy poznaniu np teksty typu: yy jak ty wyglądasz, co to za torebka odpadają. Lubię ładnych chłopaków, ale raczej liczy się charakter. Grayson odpowiedział(a) o 12:31 Włosy, uśmiech, bliższym poznaniu zwracam uwagę na to, jak się wysławia, jakie ma poglądy na dany temat, co lubi, jakim jest człowiekiem dla innych osób. blocked odpowiedział(a) o 16:50 Jestem dość spostrzegawczą osobą,więc zwracam uwagę na wiele najbardziej na sposób poruszania się,oczy,humor,inteligencja,wrażliwość na ludzką krzywdę i prawdomówność. Ogółem na wygląd. Czasami po tym widać jakie ta osoba ma zainteresowania i wgl. Potem charakter, zwłaszcza na to czy jest pewna siebie, czy nieśmiała. patrzę przede wszystkim, czy ten ktoś jest sobą, nie zgrywa się itp. Nie interesują mnie znajomości z osobami, które robią wszystko by zainteresowanie wokół nich rosło. Nie lubie tez ludzi przemądrzałych, chwalących się WSZYSTKIM ..a to chłopakiem, a to telefonem, swoim życiem wyglądu dla mnie nie ma znaczenia. Każdy jest jaki jest. blocked odpowiedział(a) o 23:05 nwm czemu ale na oczy xd później reszta włosy usta noc i tp. mi sie wydaje, ze poznając nową osobe trzeba zwrócić uwage jak sie zachowuje, potem na wyglad :D Shiya odpowiedział(a) o 08:56 EKSPERTkarola2672 odpowiedział(a) o 09:49 Patrzę na zachowanie (najczęściej), ale także na oczy, uśmiech blocked odpowiedział(a) o 10:49 Na jej twarz, gesty i zachowanie. zwracam uwagę na to czy nie śmierdzi. a tak to ogólnie jakie wrażenie na mnie robi. Czy ładna twarz, potem włosy, później buty i zegarek. A potem szczerość i jego tolerancję. I po prostu jaki jest. Anylife odpowiedział(a) o 23:05 Co pierwsze zwracam uwagę na oczy ponieważ są one kluczem do naszego oczy rozpracowuje nowo poznanego człowieka. I jeżeli ktoś potrafi spojrzeć nam prosto w oczy to nie znaczy że nie mam nic na sumieniu po prostu może go nie mieć. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Jak z każdą nową osobą, z którą właśnie zacząłeś się umawiać, postępuj ostrożnie, utrzymuj otwartą komunikację i bądź otwarty i realistyczny co do swoich oczekiwań. 5Nie rób nic. via giphy. Pęd do działania na tym instynkcie może być przytłaczający, ale może dobrze ci służyć po prostu nic nie robić. Alexxxxi zapytał(a) o 14:12 Na co najpierw zwracasz uwagę, kiedy spotykasz nową osobę? Oddaj swój głos, aby poznać wyniki ankiety lub zobacz wyniki na twarz na ciało na to, co ma na sobie na to, w jaki sposób się porusza na to, w jaki sposób mówi Zobacz inne ankiety 0 ocen | na tak 0% 0 0 ^{Weź udział w ankiecie Na co najbardziej zwracasz uwagę w kwestii tego, jak postrzegasz drugiego człowieka? w Zapytaj.onet.pl.}

konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Zainspirowana dyskusją na DC...zastanawiam się czy jestem źle wychowana? Czy moje uwagi jakie kieruje do innych pod kątem wyglądu są nie na miejscu? Czy powinnam dać sobie spokój i nie komentować? Dodam, że nie robie tego ze złośliwości a jedynie po to by pomóc tej osobie. Po to by wydobyć z tej osoby piękno a ukryć to co powinno byc zakryte. Czy zdarza się Wam powiedzieć znajomemu, że nie pasuje ci to i to? Że powinni popracować nad swoim wyglądem? Jak to jest Waszym zdaniem? konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... trzeba być bardzo ostrożnym z takim wartościowaniem i mówieniem komuś, że np. "bluzka w paski cię pogrubia, wybierz lepiej tę zieloną" albo: "w tamtej fryzurze było ci ładniej! zapuść włosy" niby neutralnie, niby w dobrej intencji, ale i tak może kogoś zakłuć w serducho szczerze mówiąc takie słowa zostają potem w głowie, raz koleżaki stwierdziły mimochodem, że nie jest mi dobrze w granatowym kolorze, no ale cholerka miałam jedna granatową bluzkę i chciałam ją od czasu do czasu ubrać - efekt był taki, że za każdym razem jak ją zakładałam czułam sie dziwnie i słyszałam w myślach tamtą opinię ja umiem przyjąć takie krytyczne uwagi od najbliższych przyjaciółek, ale i tak uważam, że lepszym sposobem jest zkomplementowanie nż zwracanie uwagi na to, co komuś nie pasuje np. w różowym jest ci bardzo do twarzy, powinnaś częściej wybierać ten kolor albo zamiast mówić; ze ta spódnica jest źle dobrana i cię pogrubia, stwierdzić: "wiesz, jeśli chodzi o spódnice, myślę, że najlepiej pasowałby ci chyba taki krój poszerzany od bioder, do kolan (czy coś tam)" tak uważam :) nawiązać do tego co może uwydatnić piękno a przemilczeć błędy - zainteresowana osoba sama zacznie wprowadzać zmiany Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Z krytyką trzeba delikatnie :) Ja jestem na nią dość otwarta, pod warunkiem, że pochodzi od osoby, której zdanie cenię, jest wyrażona dyskretnie (w 4 oczy, nie na forum romanum ;)) i w odpowiednim momencie :) Z tym momentem to, wbrew pozorom, bardzo ważna sprawa ;) Nienawidzę krytyki, gdy np.: 1) kupiłam sobie coś nowego, strasznie mi się to podoba, cieszę się jak dziecko, a tu nagle bach! "Źle w tym wyglądasz". Uhhhh, cała radość pryska. Niech krytykujący lepiej chwilę poczeka, aż radość z zakupu minie. 2) jestem na 5min. przed ważnym spotkaniem/wystąpieniem/randką, chcę czuć się dobrze i pewnie i w tym momencie padają słowa krytyki. Pół biedy, jeżeli istnieje jakieś alternatywne rozwiązanie (coś ściągnąć, coś założyć, coś poprawić), bo w przeciwnym razie cała moja pewność siebie siada i sporo wysiłku muszę włożyć w błyskawiczne odbudowanie jej ;) konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Dorota zgadzam sie w pełni :) Czasem lepiej, żeby ktoś swoją opinię zostawił dla siebie.... pomimo tego, że miał "dobre chęci". Jeśli idę z przyjaciółką do sklepu, by jej pomóc (!!!) dokonać wyboru w sukienkach, bluzkach itd. to komentowanie i krytykowanie jest jak najbardziej na miejscu, bo w końcu po to mnie ktoś zabiera, bym mogła ocenić i byśmy wspólnie znalazły coś odpowiedniego do ubrania :) ale tak samemu z siebie? bez proszenia komentować? to jednak nieładne - można kogoś zranić lub zepsuć humor Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Równiez jestem zdania, że jeśli zwracamy uwage to tylko w 4 oczy i bardzo uważając na słowa. Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Wypowiedz Ewy bedaca przedmiotem kontrowersji nie odnosila sie do nikogo osobiscie. Byla wyrazeniem krytycznej opinii nt. wygladu osoby spotkanej w miejscu publicznym. Moim zdaniem, Ewa w zadnym momencie nie naruszyla zasad s-v. Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Odpowiadajac konkretnie na pytanie zawarte w tytule tematu: moja praca polega wlasnie na mowieniu calej, czesto nieprzyjemnej prawdy. Cala sztuka tkwi w tym, zeby: 1. moj rozmowca dal mi uprzednio przyzwolenie na mowienie tej prawdy; 2. dostosowac forme przekazania informacji do indywidualnej wrazliwosci klienta. Magdalena R. specjalista ds personalnych, Compania de Distribucion Int... Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Uwagi na temat wyglądu drugiej osoby powinniśmy stosować jedynie w odniesieniu do najbliższych przyjaciół. Nie wyobrażam sobie żeby jakiś zwykły informował mnie w czym wyglądam dobrze a w czym źle. Inna sprawa jeśli chodzi o NIEODPOWIEDNI strój do okazji/miejsca/sytuacji. Wtedy owszem chciałabym zostać o tym poinformowana. Natomiast wygłaszanie opinii typu "nie wyglądasz dobrze w czerwonym" jest uważam nie na miejscu. Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Ewa Andruk: Zainspirowana dyskusją na DC...zastanawiam się czy jestem źle wychowana? Czy moje uwagi jakie kieruje do innych pod kątem wyglądu są nie na miejscu? Czy powinnam dać sobie spokój i nie komentować? Dodam, że nie robie tego ze złośliwości a jedynie po to by pomóc tej osobie. Po to by wydobyć z tej osoby piękno a ukryć to co powinno byc zakryte. Czy zdarza się Wam powiedzieć znajomemu, że nie pasuje ci to i to? Że powinni popracować nad swoim wyglądem? Jak to jest Waszym zdaniem? Jeżeli jest to informacja przekazana bez świadków i bardzo delikatnie - z wyczuciem wrazliwosci danej osoby - to popieram. Pozdrawiam EB Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Magdalena Rzewuska: Uwagi na temat wyglądu drugiej osoby powinniśmy stosować jedynie w odniesieniu do najbliższych przyjaciół. Nie wyobrażam sobie żeby jakiś zwykły informował mnie w czym wyglądam dobrze a w czym źle. Zgadam się :) krytyczne uwagi można czynić delikatnie i w 4 oczy najbliższej przyjaciółce, a nie koleżance czy znajomej, która o takie uwagi nie prosiła. Komplementy to inna bajka - tych nigdy za dużo :) Moim zdaniem zawsze warto skomplementować czyjąś ładną fryzurę, perfumy czy ciuch :) Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Witam serdecznie, Mam przyjemność wypowiedzieć się jako pierwszy mężczyzna w tym przemiłym gronie :-) Zgadzam się z Paniami, że słowa krytyki bolą i nie warto mówić ich jawnie. Opowiem o pewnej sytuacji, dość dla mnie krępującej. W naszej firmie zatrudniliśmy pracownika, który bardzo się poci. Zapach w biurze jest nie przyjemny. Nikt nie wiedział jak mu to powiedzieć. Zaproponowałem sugestywny prezent. Prezentem był dezodorant. Niestety nasz kolega wcale go nie używał... Mój szef wpadł na inny pomysł, obok niego podłączyliśmy odświeżać powietrza. W jaki sposób mu powiedzieć, że po prostu bardzo brzydko pachnie. Pozdrawiam Krzyś konto usunięte Edyta O. Product Manager, inżynieria środowiska, sprzedaż Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... A jak powiedzieć przełożonemu, że nie jesteśmy na majówce, ale w pracy? i różowe klapki w kwiatuszki nie są na miejscu? Jednak jest wizytówka firmy i spotyka się z klientami, najgorsze że chce poznać moich :| Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... jeśli jest to osoba kompetentna w tych sprawach to jak najbardziej TAK, ale jeśli ma mi zwracać uwagę kompletne "bezguście", które samo wygląda jak "Pożal się Boże" to wolałabym aby ktoś taki uwagi co do mojego wyglądu zachował dla siebie, gdyż mogę być niemiła ;)Wioleta Lisowska edytował(a) ten post dnia o godzinie 21:55 konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Edyta Ostrowska: A jak powiedzieć przełożonemu, że nie jesteśmy na majówce, ale w pracy? i różowe klapki w kwiatuszki nie są na miejscu? Ja bym powiedziała mu wprost. Edyta O. Product Manager, inżynieria środowiska, sprzedaż Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Będę musiała tak zrobić, bo ta Pani wszystkich wprawia w konsternację swoim ubiorem, ale nikt nie reaguje, wszyscy pokątnie wymieniają opinie. konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Wszystko chyba zalezy KOMU chcemy zwrocic uwage na stroj. Jesli koledze/kolezance na zasadzie kumpelskiej - MOZNA zwrocic uwage. Co innego, gdy stroj kolegi/kolezanki psuje image firmy. Wtedy TRZEBA zwrocic uwage. - najpierw w 4 oczy, delikatnie - potem grupowo, delikatnie (jak nie zadziala) - potem zwrocic uwage przy pelnej grupie, z szefostwem wlacznie, UZASADNIAJAC dlaczego (jak nie zadziala) - potem szef wydaje polecenie sluzbowe delikwentowi/delikwentce. Wiem to akurat z autopsji. W obu pracach mielismy taka sytuacje. Trzeba bylo dla dobra firmy i pozostalych pracownikow "wyciagnac" kogos z dolka". Moze to wbrew zasadom SV, ale to konieczne i - co najwazniejsze - skuteczne. Bo ubiorowy luzik luzikiem, ale jak ktos swoim wygladem robi obciach i obore na rzecz calej firmy, to juz nie jest kogos (jednostki) indywidualna sprawa. Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... a co robicie, jak widzicie na ulicy że nieznajomej kobiecie poszło z tyłu solidne oczko w rajstopie? konto usunięte Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Podchodzę i mówię: "oczko pani poszło". To chyba taka babska solidarność. I wolałabym, kiedy pójdzie oczko w mojej pończosze, spódnica mi się "przekręci" lub inne tego typu sprawy, by mi ktoś zwrócił uwagę. Temat: Czy wypada zwracać uwagę osobie, która źle wygląda... Moim zdaniem mówienie komuś, że "żółty ci nie pasuje" jest nie do przyjęcia. Nawet od osoby bardzo bliskiej. Wszystko to jest rzeczą gustu, a o gustach się nie rozmawia. Jak to mówi mój mąż: "jeden lubi perfumy a inny jak mu nogi śmierdzą". Jednak jeśli zwracamy uwagę komuś, że ma nieodpowiedni strój do danej okazji - za przykład może posłużyć sukienka w napisy "I'm sexy" żony jednego z polskich polityków, o której było dość głośno swego czasu - to jest to jak najbardziej na miejscu. Jak ktoś ma np. za krótką bluzkę i wystają mu zwały tłuszczu na bokach to moim zdaniem należy takiej osobie zwrócić uwagę, gdyż powoduje to ogólny niesmak. Żyjemy wszyscy razem, obok siebie i należy pamiętać o tym, żeby nie wprawiać innych w zakłopotanie swoim wyglądem.

Jest badanie, które mówi, że pismo może mówić dużo o osobie. Tak, co powiedzieć, prawdopodobnie badania na ten temat - ciemność. Najważniejsze prawdy w tym względzie sugerują, że małe pismo charakteryzuje nieśmiałą, staranną, staranną osobę i dużą cechę dla tych, którzy lubią przyciągnąć uwagę.

Kiedy czujesz narastające napięcie w mięśniach możesz przeciwdziałać mu już na początku. Nie warto czekać, aż sparaliżuje ono Twoje funkcjonowanie! Proponuję Ci ćwiczenia, które w szybki sposób rozluźnią Twoje napięte mięśnie. Oto kilka z nich. A) Odprężające rozciąganie całego ciała - KOT 1. Stań lub usiądź wygodnie. Wyobraź sobie, że jesteś kotem stopniowo wybudzającym się ze snu. Poprzez wyciąganie całego ciała od czubka głowy, aż do koniuszków palców, powoli, stopniowo i metodycznie rozciągaj każdy mięsień, każde ścięgno ciała tak, żebyś poczuł się dłuższy. 2. Rozciąganiu może towarzyszyć ziewanie i głębokie westchnienie. 3. Szczególnie przyjemne jest rozciąganie się, zaraz po przebudzeniu. Jednak jeśli w ciągu dnia poczujesz napięcie, przeciągaj się również. B) Strząsanie napięcia Jeśli czujesz napięcie w ciele, możesz spróbować zrzucić z barków ciężar. 1. Stań prosto. Ręce opuść wzdłuż tułowia. 2. Zaciśnij pięści, podnieś barki i ramiona do góry, jednocześnie wciągając nosem powietrze. 3. Zatrzymaj powietrze na krótką chwile, po czym strząśnij ramiona w dół, jednocześnie rozluźniając pięści i wydychając głośno powietrze ustami. Ten ruch ma byd energiczny- zrzucasz z siebie napięcie. 4. Powtórz czynność trzy razy. 5. Uważaj, żeby nie zakręciło Ci się w głowie. Jeśli poczujesz się gorzej, przerwij ćwiczenia i usiądź. C) Rozluźnianie szyi i karku - PĘDZEL Ćwiczenie to pozwoli Ci odprężyć szyję i kark. 1. Stan tak, abyś miał wokół siebie dużo miejsca. Oczyma wyobraźni zobacz, jak Twój nos zamienia się w pędzelek. 2. Na wyimaginowanym płótnie zacznij nim malować symbol nieskończoności. Spróbuj jeszcze raz, tym razem kręcąc głową w druga stronę. 3. Po tym ruchu napisz swoje imię końcem nosa, patrząc w lewo, nazwisko - patrząc w prawo. 4. Napisz lub narysuj, cokolwiek chcesz. Pamiętaj, rób wszystko bardzo powoli D) Rozluźnienie i rozgrzewanie barków sprzyjające lepszemu oddychaniu 1. Usiądź lub stań prosto, z głową wyprostowaną (ale pamiętaj, by nie odchylać głowy do tyłu). Rozluźnij szczeki, ramiona i ręce. Oddychaj rytmicznie przez nos. 2. Podnieś kilkakrotnie ramiona, jakby chcąc dotknąć nimi uszu. 3. Rozluźnij barki. 4. Powtórz punkty 2-3 kilkakrotnie. 5. Odpocznij przez chwilę. 6. Wykonaj ramionami kilka ruchów okrężnych, najpierw do przodu, później do tyłu. 7. Odpocznij przez chwilę. Oddychaj rytmicznie. E) Oddychanie przeponowe 1. Połóż się płasko na plecach z poduszka pod głowa. Nie łącz nóg, rozsuń je lekko. Możesz zamknąć oczy. Rozluźnij mięśnie twarzy, szczęki. Rozluźnij mięśnie brzucha. Oddychaj spokojnie i rytmicznie. 2. Jedna rękę połóż na brzuch, tuż poniżej mostka. Drugą rękę połóż na klatce piersiowej. 3. Powoli i spokojnie wciągnij nosem powietrze, tak głęboko jak to możliwe, ale bez wysiłku. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, podczas wdechu powinna unieś się do góry. Ręka, która leży na klatce piersiowej, nie powinna się poruszyć. 4. Powoli i spokojnie wypuść całe powietrze przez lekko uchylone usta. Powietrze wypuść lekko bez napinania się. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, powinna opaść. 5. Powtarzaj wdechy i wydechy. Rozluźnij ramiona i ręce, i rytmicznie oddychaj. F) Swobodne oddychanie 1. Usiądź swobodnie na fotelu. Połóż ręce luźno na kolanach. Zamknij oczy i rozluźnij mięśnie twarzy i szyi. Oddychaj swobodnie i rytmicznie. 2. Całą swoja uwagę skieruj na oddech, podążaj za nim. 3. Skup się na tym jak powietrze wchodzi przez Twoje nozdrza do nosa, płuc i wypełnia Twoje całe ciało. Zaobserwuj jak następnie wydychasz to powietrze, jak opuszcza Twoje ciało. Z każdym oddechem spokój coraz bardziej ogarnia Twoje ciało, a Ty regenerujesz się przez kilka minut. Film - Radzenie sobie ze stresem poprzez techniki relaksacyjne - HIGIENA PRACY UCZNIA W procesie nauczania - uczenia się, niezwykle ważnym zagadnieniem jest higiena pracy ucznia w domu. Organizacja nauki domowej to czynniki, które w istotny sposób wpływają na postępy w uczeniu się. Możliwości percepcyjne uczniów najmłodszych różnią się znacznie od możliwości uczniów starszych. Ustalono, że dzieci pierwszych klas szkoły podstawowej w wieku 7 - 10 lat mogą skupić uwagę przez około 20 minut. W wieku 15 lat czas ten przedłuża się do 30 minut. Przemęczenie powstaje po wysiłku długotrwałym, nawet niezbyt intensywnym, ale nie przerywanym chwilami odpoczynku. Pierwszymi objawami zmęczenia uczniów są: rozproszenie uwagi, nadmierna pobudliwość, drażliwość i żywość, pobudzenie ruchowe, które mogą następnie przejść w objawy apatii, senności oraz brak zdolności skupiania uwagi. Aby zapobiec występowaniu tych objawów, należy stosować przerwy w nauce i odpowiednio je wykorzystywać poprzez relaks i czynny wypoczynek, najlepiej w świeżo przewietrzonym pomieszczeniu. Niezmiernie ważnym elementem higienicznym jest racjonalny tryb życia ucznia, który regulowany prawidłowym rozkładem organizacyjny dnia wdraża do systematyczności oraz nawyków higienicznych. W rozkładzie dnia powinno przestrzegać się przede wszystkim prawidłowej proporcji między trzema elementami: snem, zajęciami ruchowymi oraz nauką w domu. Oczywiście rozkład dnia ucznia w dużym stopniu jest wyznaczony przez obowiązki szkolne. Sen powinien odbywać się tylko w nocy od godziny 20 -tej dla dzieci młodszych i od dla dzieci starszych i trwać: 12 godzin - dzieci 5 -8 lat, 11 godzin - dzieci 11 lat, 10 godzin - dzieci 11-15 lat, 8 - 9 godzin dzieci powyżej 15 lat. Drzemki kilkudziesięciominutowe po nauce mogą być higienicznie uzasadnione, jednak sen kilkugodzinny w ciągu dnia jest niewskazany, narusza bowiem rytm biologiczny aktywności dziecka. Zajęcia ruchowe to nie tylko sport, ale także majsterkowanie, pomoc w zajęciach domowych. W bilansie dnia nie mogą one zajmować mniej niż 3,5 godziny dla dzieci młodszych i 2,5 godziny dla młodzieży. Zajęcia ruchowe nie powinny być zaplanowane tylko spontaniczne, by nie stały się kolejnym nieprzyjemnym obowiązkiem dla dziecka. Czynny wypoczynek to też czas wolny przeznaczony na uprawianie hobby. Nauka w domu powinna być racjonalnie zorganizowana. Wymaga to od ucznia nie tylko dobrej znajomości zadań, jakie ma do wykonania, ale też orientacji, jaką wybrać taktykę, jak ukierunkować przebieg swojej nauki w domu. Pomóc w opanowaniu skutecznych metod uczenia się mogą rodzice, środki masowego przekazu, a przede wszystkim nauczyciele. Wskazane jest następujące rozłożenie pracy domowej: - odrabianie na przemian zadań trudnych i łatwych, co zapobiegnie szybkiemu zmęczeniu, - przeplatanie zadań pisemnych ustnymi oraz przestrzeganie następującej zasady: do odrabiania zadań z następnego przedmiotu przechodzić dopiero po dokładnym opracowaniu materiału z przedmiotu przygotowanego poprzednio. Regulamin odrabiania pracy domowej: 1. Odrabiaj zadane prace zawsze w tym samym czasie. 2. Odrabiaj lekcje w tym dniu, w którym zostały zadane. 3. Rozłóż równomiernie pracę na poszczególne dni tygodnia. 4. W każdym dniu wykonaj najpierw zadania bieżące, po ich ukończeniu przystępuj do odrabiania zadań okresowych (powtórki, lektura, referaty, sprawozdania). 5. Przed pracą przewietrz pokój, przygotuj biurko, przejrzyj rozkład lekcji, przygotuj potrzebne podręczniki, zeszyty i przybory do pisania. 6. Po zapoznaniu się z całością pracy, ułóż jej plan (ustal kolejność wykonania zadań, zaplanuj krótkie przerwy między poszczególnymi zadaniami). 7. Pracuj równomiernie, starannie, bez pośpiechu. Uczeń, który będzie posiadał taki regulamin nauki, przyswoi sobie jego zasady i będzie stosować się do nich, na pewno straci mniej czasu na czynności przygotowawcze, jego praca będzie bardziej efektywna, a tym samym łatwiej i pewniej osiągnie on powodzenie szkolne. Literatura: 1. Kosicki B. Wybrane zagadnienia i ćwiczenia z higieny 2. Zborowski J. Nauka domowa uczniów szkoły podstawowej. Proces nauki domowej ucznia Linki do ciekawych materiałów na temat obecnego stanu dla dzieci, młodzieży i rodziców. Zachęcam uczniów, zwłaszcza klas starszych do stosowania kilkuminutowych ćwiczeń relaksacyjnych, które pozytywnie nastroją Wasze głowy i dadzą odprężenie podczas przerw w nauce, która trwa obecnie w domach Skorzystać mogą również rodzice i nauczyciele rzecz jasna! Ponadto myślę, że warto poświęcić uwagę trosce o swoje zdrowie i poznać zasady zdrowego odżywiania. dla młodszych dzieci wyjaśniający w przystępny sposób sytuację pandemii. dla rodziców, jak sobie radzić z faktem epidemii i stresem jej towarzyszącym. relaksacyjny Jacobsona, polecam! relaksacyjny Bezpieczne miejsce. o swoje zdrowie! odżywianie dla najmłodszych Warunki skutecznej komunikacji 7 ZASAD DOBREJ KOMUNIKACJI INTERPERSONALNEJ Komunikacja interpersonalna jest zjawiskiem towarzyszącym nam od początku do końca życia. Stanowi element niezbędny do nawiązywania relacji pomiędzy poszczególnymi ludźmi, a także podstawę funkcjonowania społeczeństwa. Ale czy każdy z nas posiada umiejętności niezbędne do komunikowania się w sposób skuteczny? Mimo że wszyscy intuicyjnie wiemy, czym jest komunikacja interpersonalna, warto poznać pełną definicję tego pojęcia . Komunikowanie jest procesem porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji. Jego celem jest wymiana myśli, dzielenie się wiedzą, informacjami i ideami. Proces ten odbywa się na różnych poziomach, przy użyciu zróżnicowanych środków i wywołuje określone skutki. Każdy akt komunikacyjny składa się z kilku niezbędnych, ściśle powiązanych ze sobą elementów. Należą do nich: kontekst (wyznawane wartości i sposób, w jaki uczestnicy interakcji postrzegają siebie nawzajem, np. życzliwość, formalność lub bezpośredniość), uczestnicy, komunikat (zawierający wiele różnych elementów, znaczenia, symbole i formę), to, w jaki sposób się komunikujemy, czyli kanał przekazu (np. rozmowa, e-mail, czy SMS), szumy, czyli źródło zakłóceń, takich jak: hałas, uczucia uczestników (zmęczenie, uprzedzenia), uszkodzony telefon czy zamierzone lub niezamierzone użycie niewłaściwego słowa. Każdy komunikat powoduje również reakcję u odbiorcy, zwaną sprzężeniem zwrotnym. Jak widać, komunikacja interpersonalna jest procesem złożonym z wielu elementów, a co za tym idzie, może zostać zakłócona w różny sposób i na rozmaitych etapach. Jak tego uniknąć? Aby zwiększyć szanse na realizację założonego przez siebie celu interakcji, warto poznać kilka zasad oraz technik. 1. Aktywne słuchanie Kluczem do zrozumienia rozmówcy jest okazanie mu zainteresowania. Należy skoncentrować się na jego słowach oraz mowie ciała, zamiast skupiać się na nieistotnych rzeczach: jego wyglądzie, leżącej przed nami gazecie czy włączonym w tle telewizorze. Nawiązujmy kontakt wzrokowy, nie przerywajmy partnerowi interakcji i zadawajmy mu dodatkowe pytania (najlepiej otwarte, pozostawiające przestrzeń na wyrażenie szczerej opinii). 2. Opanowanie Bardzo istotna jest cierpliwość (ważne jest zarezerwowanie sobie wystarczającej ilości czasu na rozmowę) i trzymanie emocje na wodzy. Unikajmy kłótni o to, „kto ma rację”. Zastąp słowo „racja” określeniem „opinia”, bo opinii, jak wiadomo, jest tyle, ilu ludzi na świecie i każdy ma pełne prawo do posiadania własnej. 3. Sprecyzowany cel komunikacji Osiągnięcie celu jest możliwe jedynie wówczas, gdy zdajemy sobie z niego sprawę. Przed rozpoczęciem rozmowy warto więc zastanowić się, co planujemy przez nią osiągnąć (może to być jedynie wysłuchanie nas przez drugą osobę, ale również podpowiedź, rada, podjęcie decyzji). Po określeniu celu konwersacji warto wyartykułować go naszemu rozmówcy. 4. Odpowiedzialność za własny komunikat Jeśli chcemy być odbierani jako osoby wiarygodne i godne zaufania, musimy brać odpowiedzialność za własne słowa. Nie wahajmy się zaznaczyć, że nie jesteśmy czegoś pewni. Jeśli widzimy, że nasz rozmówca wydaje się być zakłopotany, nie przerzucajmy na niego odpowiedzialności („Dlaczego nie rozumiesz tego, co mówię?”), a postarajmy się sprecyzować lub wyjaśnić prezentowany przez siebie punkt widzenia. Przyznawajmy się do błędów i na bieżąco korygujmy zakłócony przez nie komunikat. 5. Jasne i precyzyjne komunikaty Język, którym się posługujemy, powinien być prosty i jednoznaczny, a także dopasowany do rozmówcy. Unikajmy skrótów i żargonów (jeśli nie mamy pewności, że partner interakcji je zrozumie), a także zbyt długich i rozbudowanych zdań. Warto powtarzać najważniejsze informacje, używając w tym celu innych słów. Mówmy o faktach i konkretnych wydarzeniach (np. „Spóźnił się pan z tym zleceniem aż o 5 dni”, zamiast: „Jest pan niesolidny i nieodpowiedzialny, nie dotrzymuje pan terminów”). 6. Konstruktywna informacja zwrotna Informacje zwrotne pomagają nam dowiedzieć się, czy zostaliśmy trafnie zrozumiani, a także jak druga osoba odbiera nasze zachowanie. Pozwalają również na bieżąco konfrontować cel wypowiedzi z osiągniętymi rezultatami i dokonywać ewentualnych korekt. Konstruktywna informacja zwrotna dotyczy jej nadawcy (np. „Przykro mi, że tak się zachowałeś”, „Jestem zawiedziony, że spóźniłeś się na to spotkanie”, zamiast: „Ty zawsze tak się zachowujesz”, „Znowu się spóźniłeś”). 7. Komunikacja niewerbalna Komunikacja niewerbalna może nam przekazać więcej informacji, niż same słowa rozmówcy. Zwracajmy uwagę na to, czy zachowanie partnera interakcji wydaje się być zgodne z tym, co mówi. Starajmy się wykorzystywać mowę ciała do wywierania pozytywnego wrażenia: siedźmy lub stójmy wyprostowani, uśmiechajmy się, akcentujmy najważniejsze informacje za pomocą tonu głosu, dobierajmy optymalną szybkość oraz głośność mówienia. Umiejętność dobrego komunikowania się z innymi jest bardzo ważna z perspektywy naszego rozwoju osobistego - pomaga nam na drodze do budowania pozytywnych kontaktów z innymi, unikania konfliktów, a także zwiększania skuteczności stosowanej przez siebie perswazji. Powyższe zasady mogą przynieść poprawę jakości wszystkich wymienionych aspektów. Jednym z mitów dotyczących komunikacji interpersonalnej jest przekonanie, że to my decydujemy, kiedy ona zachodzi. Tymczasem, czy tego chcemy, czy nie - przez cały czas wysyłamy otoczeniu różnego rodzaju sygnały. Mogą to być chociażby gesty, wyrazy mimiczne lub… milczenie. Nie zakładajmy też, że puszczona w obieg informacja z pewnością zostanie właściwie zrozumiana. To my odpowiadamy za to, czy nasze intencje są jasne dla odbiorcy. Przerzucanie na niego odpowiedzialności za to, co usłyszał, nie ma większego sensu. Nawet najdłuższy monolog czy wykład nie trafia w próżnię - brak werbalnej reakcji nie oznacza, że nie jest on interakcją. Zawsze warto zwrócić uwagę na kontekst sytuacji, w której się porozumiewamy. Nawet najciekawsza wypowiedź może przegrać pojedynek o uwagę słuchacza z takimi kwestiami jak upał, głód... Bądźmy więc uważni i otwarci na partnerów komunikacji - w ten sposób zwiększymy swoje szanse na to, że odwdzięczą się nam tym samym. Jeśli mamy ochotę rozwinąć swoje umiejętności interpersonalne, warto rozważyć udział w stosownych szkoleniach psychologicznych. Usunięcie barier komunikacyjnych z pewnością pozytywnie wpłynie na nasze życie oraz relacje z innymi ludźmi. Źródła Dobek-Ostrowska B. (1999) Podstawy komunikowania społecznego Kozyra B. (2008) Komunikacja bez barier JAK SIĘ UCZYĆ W DOMU ?- wskazówki dla uczniów Wymyśl i zapisz sobie plan dnia: -ustal godzinę o której wstajesz -zaznacz czas podczas którego zajmujesz się lekcjami -oddziel czas, który przeznaczasz na rozrywkę (filmy, gry itd.) Rozplanuj sobie zadania, które otrzymałeś od nauczycieli: -zacznij od tych, które mają podane termin do kiedy muszą być zrobione -dokładnie przemyśl ile czasu potrzebujesz na zadania (lepiej założyć, że potrzebujesz więcej czasu, niż za mało) -jeśli masz czas na wykonanie zadania np. do czwartku, zaplanuj, że zrobisz je do wtorku czy środy - nie zostawiaj na ostatni moment, po co się stresować :) -nie planuj zbyt wielu zadań, lepiej odnosić małe sukcesy realizując dzienny plan, niż nie zrealizować założeń czy zarwać nockę Zrób sobie planner - nie licz na to, że wszystkie terminy zmieścisz w głowie :) Możesz do tego wykorzystać dużą kartkę papieru, tablicę korkową lub aplikacje (np. google kalendarz). Zaplanuj gdzie będziesz się uczył! Wybierz sobie miejsce, np. biurko, stół itd. Ważne, abyś w tym miejscu mógł skupić się na lekcjach. Jeśli możesz to nie wybieraj miejsca, w którym ktoś w tym samym czasie ogląda telewizję. Wybierając miejsce pamiętaj też o swoim zdrowiu, na kanapie może być wygodnie przez pół godziny, potem Twój kręgosłup już nie będzie zadowolony. Nie odrywaj się od pracy. Jeśli zaplanowałeś sobie czas na wykonywanie zadań staraj się go wykorzystać w całości. Przed nauką przygotuj sobie coś do picia czy do jedzenia. Wyłącz lub wycisz telefon, tak aby nie rozpraszały Cię kolejne wiadomości od kolegów. Jeśli musisz się do kogoś odezwać, bo nie jesteś pewny jak wykonać zadania, zostaw to sobie na koniec i dopiero wtedy weź telefon. Trudno Ci się skupić? Nie umiesz pracować kilka godzin w domu bez odrywania się od pracy? Wypróbuj aplikacje, które mogą Ci pomóc. W takim przypadku telefon miej przy sobie, ale wycisz powiadomienia z facebooka czy z konwersacji. Fake news czyli jak weryfikować prawdę w Sieci Drodzy uczniowie. Wiem, że ze względu na obecną trudną sytuację, pracujecie obecnie z komputerami, telefonami . Mam nadzieję, że nie staliście się ofiarami internetowego hejtu. Jeżeli jednak spotkała Was jakaś nieprzyjemna sytuacja w sieci, bardzo proszę o kontakt. Fake news - z ang. fałszywe informacje. Jest to celowe wprowadzanie w błąd mające na celu dezinformację lub wywołanie sensacji. Jak odróżnić fejka od prawdy? - Sprawdź autora Kim jest osoba podpisująca się pod podejrzanym tekstem? W przypadku tekstów naukowych, zwłaszcza medycznych, sprawdź jakie wykształcenie ma autor, jakie stopnie naukowe i doświadczenie w swojej dziedzinie, jakie publikacje na koncie, gdzie pracuje. Sprawdź również skład redakcyjny serwisu, na którym został opublikowany tekst. - Zweryfikuj źródła Tekst posiada zaskakujące dla ciebie tezy czy informacje? Spróbuj je odnaleźć i potwierdzić w innych rzetelnych serwisach z ugruntowaną opinią. - Sprawdź pochodzenie zdjęć Wiele fejków zawiera zdjęcia pochodzące z innego źródła, ale idealnie pasujące do treści sensacyjnego tekstu. Spróbuj odnaleźć w przeglądarce, czy dane zdjęcie nie zostało po prostu skądś skopiowane. - Sprawdź czy chwytliwy tytuł to nie tzw. clickbait Treść tekstu nie zgadza się z tytułem lub tytuł wprowadza w błąd? Niestety jest to dosyć częsta praktyka w przypadku serwisów nastawionych na sensację. - Sprawdź datę publikacji artykułu. Zdarza się, że serwisy odgrzewają kotleta publikując starszy tekst ponownie. - Sprawdź do kogo należy strona lub serwis. Jest to szczególnie istotna kwestia w przypadku tematyki politycznej. Pamiętaj: - nie rozsyłaj przez komunikatory memów ani tekstów z ogólnikami typu Amerykańscy naukowcy odkryli... - w przypadku wątpliwości, zawsze proś autora o *źródło* przytaczanych informacji - unikaj serwisów mających złą renomę i opinię plotkarskich Filmiki poglądowe: Zachęcam do zapoznania się z prezentacją Przytul hejtera(Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę ), Zasady efektywnej nauki Style uczenia się Od dawna wiadomo, że nie istnieje jedna skuteczna metoda nauczania dla wszystkich. Metodycy i dydaktycy potwierdzają, że jedni uczniowie najlepiej przetwarzają informacje słysząc wyjaśnienia nauczyciela, inni preferują czytanie z tablicy, a pozostali uczą się poprzez samodzielne ćwiczenia praktyczne. Z czego to wynika? Wiele lat temu badacze odkryli, iż istnieją trzy podstawowe style uczenia się: słuchowe, kinestetyczne, wzrokowe (wizualne). Niektórzy naukowcy wyróżniają jeszcze dotykowców (inaczej czuciowców), ale najczęściej są oni, wraz z kinestetykami, traktowani się jako jeden styl. Słuchowcy zdecydowanie wolą usłyszeć nowe informacje niż przeczytać o nich. Uczą się recytując na głos. Część z nich lubi spokojne dźwięki muzyki, które pomagają wiedzy wchodzić do głowy. Innych z kolei rozpraszają odgłosy, dlatego potrzebują raczej spokojnego miejsca i ciszy. Kinestetycy uczą się przez działanie i dotyk. Mogą mieć problemy, kiedy są zmuszeni do siedzenia podczas rozwiązywania zadań. Dużo szybciej i skuteczniej przyswajają wiadomości, lepiej rozumieją informacje, gdy mają możliwość zapisania ich. Dla nich praktyczne działanie jest podstawą. Wzrokowcy przetwarzają nowe informacje czytając, patrząc na grafikę lub oglądając pokaz. Dzieci preferujące ten styl nauki łatwo zapamiętują informacje przedstawione w tabeli lub na wykresie, ale zaczynają się niecierpliwić słuchając słownych wyjaśnień nauczyciela. Wzrokowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - lubią patrzeć, przyglądać się, oglądać różne rzeczy - lubią posługiwać się tabelami, wykresami, schematami - uczą się przez wizualizację - lubią pisać, notować, rysować, robić listy rozwiązań - prowadzą przejrzyste notatki - lubią kolorowe otoczenie, rekwizyty - dobrze zapamiętują kolory, wygląd i szczegóły otoczenia - pamiętają twarze, zapominają imiona - zapamiętują informacje w postaci obrazów - mają pamięć fotograficzną - potrzebują wielu przykładów na tablicy - mają dobre wyczucie kolorów - interesują się sztuką wizualną - czytają szybko, poprawnie; mówią szybko i rytmicznie - są dobrzy z ortografii - ćwiczenia ze słuchu i dyskusje nie są ich najmocniejszą stroną - koncentrację zburzy im nieporządek, ruch - lubią słowa: o ile dobrze widzę, przyjrzyjmy się temu bliżej, widzę co masz na myśli, oko w oko, mam wrażenie, stracić z oczu, mgliste pojęcie, jasny, świetlisty, rzucić światło, ten pomysł wygląda dobrze! - zadbaj o porządek w miejscu, w którym się uczysz (trzeba usunąć elementy, które mogą utrudnić skupienie wzroku) - jak tylko możesz korzystaj z plansz, rysunków, map, szkiców ... - korzystaj ze słowników - rzeczy, których musisz się nauczyć umieść w zasięgu wzroku np. na kolorowych kartkach (daty, słówka, wzory matematyczne...) - pisząc słowa, możesz obok nich umieścić ich obrazek lub symbol - zapisuj to co wydaje ci się ważne - podczas uczenia się używaj różnych kolorów (długopisy, zakreślacze, karteczki ...) i rozmaitych kształtów, bo to ułatwia zapamiętywanie - dbaj o czytelność i przejrzystość zeszytów - podkreślaj lub zaznaczaj na kolorowo to, co w tekście jest ważne. Słuchowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - najlepiej przyswajają ustne relacje - lubią słuchać i mówić; są dobrymi mówcami - piszą jak słyszą, czytają powoli, uczą się na głos - nie lubią prac pisemnych i czytania - piszą z błędami - z łatwością naśladują akcent i tonację - mówią melodyjnie i harmonijnie - lubią dyskusję - szybko zapamiętują to co usłyszą - prowadzą niestaranne notatki - mają tendencję do rozmów podczas lekcji - ich koncentrację zaburza hałas - powtarzaj treść lekcji na głos, opowiedz ją komuś - powtarzając materiał podyskutuj o tym z kolegą, koleżanką lub inną osobą - zadbaj o ciszę w trakcie uczenia się (tak, aby nie było głośnych i natarczywych dźwięków, np. krzyków, rozmów, włączonego telewizora ...) - ucząc się możesz słuchać spokojnej muzyki w tle - ucząc się czytaj tekst zmieniając ton głosu - korzystaj z nagrań lektur, tekstów lub CD dołączonych do podręczników - układaj rymowanki, piosenki, wierszyki, które pozwolą ci zapamiętać materiał - jeśli podczas nauki korzystasz z komutera, czytaj na głos tekst, który pojawia się na ekranie Kinestetycy Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez ruch i dotyk - mają trudności z dłuższym skupieniem się na słuchaniu lub czytaniu - często piszą chaotycznie, wielokrotnie zapisują to samo słowo, by zapamiętać - nie lubią czytać, wolą opisy akcji - uczą się wykonując coś - mówią wolno, czasem z trudem - często mają dysleksję - aby się skoncentrować muszą się poruszać - nie przejmują się popełnionymi błędami - lubią przewodzić grupie - uczą się przez praktykę - dużo gestykulują - nie potrafią długo pozostać bez ruchu - cechuje ich słomiany zapał - najpierw zrobią, potem pomyślą - planowanie sprawia im kłopot - lubią słowa: o ile dobrze czuję, czuję w kościach, połóżyć na tym łapę, jednym gestem, kiwnąć palcem, ręka w rękę, mieć pod ręką, świeża myśl, czuję to! to ma dobry smaczek! - podczas nauki spaceruj po pokoju; znajdź pozycję, w której jest ci wygodnie - wymyśl i odegraj scenkę związaną z tym, czego się uczysz - konstruuj modele, lep z plasteliny, wycinaj, maluj farbami, palcami - notuj informacje, słowa na kartce, kilka razy, aby łatwiej je zapamiętać - powtarzaj materiał podczas spacerów z kimś, kto będzie Cię słuchał - czytając książki na głos przesuwaj palcem w celu śledzenia słów na stronie - pamiętaj, że twoja nadmierna ruchliwość może przeszkadzać innym, więc w czasie nauki rysuj leniwe ósemki, przygryzaj ołówek, ściskaj w dłoni małą piłeczkę - na wycieczkach rozglądaj się uważnie, dotykaj wszystkiego co można - rysuj mapy myśli na dużych arkuszach - kiedy powtarzasz słówka spróbuj skojarzyć je z jakimś ruchem - słuchaj łagodnej, relaksacyjnej muzyki - rób krótkie przerwy w nauce, wykonuj proste ćwiczenia ruchowe. Dotykowcy (czuciowcy) Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez dotyk, odbieranie wrażeń na powierzchni swej skóry - używają rąk i palców, które łączą z dotykiem i emocjami - zwracają uwagę na komunikację pozawerbalną np. na gesty, mimikę twarzy, tembr głosu - są wrażliwi na doznania fizyczne - utrzymują kontakt wzrokowy z rozmówcą - często zachowują się ekspresyjnie; gestykulują, tupią - lubią ruch i emocje - koncentrują się na zadaniach umysłowych - używają słów: cieszyć się, bać się, zimno, świeży, twardy, miękki, pachnący, cierpieć oraz następujących zwrotów: mam wrażenie , czujesz to?, czuję co masz na myśli - mają problem z odcięciem się od cudzych uczuć, co nie pozwala im się skoncentrować. - ucz się przez wykonywanie czynności - podczas nauki bazgraj, rysuj, szkicuj, trzymaj długopis w dłoni to ułatwi ci myślenie i słuchanie - nauce sprzyja widok na drzewa, rośliny za oknem - ucz się siedząc w wygodnym fotelu lub leżąc na kanapie - w koncentracji pomaga ci muzyka, którą lubisz - podczas czytania rób notatki kolorowymi długopisami, ważne pojęcia zapisuj artystyczną, ozdobną czcionką - twórz mapy umysłowe z wieloma ilustracjami by ułatwić sobie zapamiętanie materiału Kombinacje i preferencje stylów Większość ludzi korzysta z kombinacji stylów, jednak wykazują wyraźną preferencję jednego z nich. Zrozumienie stylu uczenia się jest bardzo ważne, bowiem może zmniejszyć frustrację związaną z odrabianiem prac domowych i ułatwić naukę. Styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Zdolność to to, ile i jak dobrze możemy się uczyć, styl - jak wolimy się uczyć. Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobie w jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych. KWESTIONARIUSZ Mój styl uczenia się Aby określić swój styl uczenia się, odpowiedz teraz na pytania kwestionariusza podanego poniżej. Staraj się odpowiadać na pytania precyzyjnie. Wybieraj te odpowiedzi lub warianty, które wydają Ci się najbardziej naturalne i oczywiste. W przypadku wątpliwości przy wyborze, zadaj sobie pytanie: Które z zachowań najbardziej mi odpowiada i jest najmniej stresujące? Jeśli jednak czujesz, że mimo wszystko możesz wybrać więcej niż jedną odpowiedź, zrób to. Pamiętaj, robisz to po to, aby określić własny styl uczenia się. 1. Gdy spotykasz nieznaną Ci osobę, na co zwracasz uwagę w pierwszej kolejności? a) jak wygląda i jak jest ubrana, b) w jaki sposób i co mówi, jaki ma głos, c) co w stosunku do niej czujesz, d) w jaki sposób się zachowuje i co robi. 2. Co najczęściej zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej ci wcześniej osoby? a) jej twarz, b) jej imię/nazwisko, c) to, co czułeś, będąc w jej towarzystwie, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz, d) to, co robiliście razem, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz. 3. Gdy wchodzisz do nieznanego ci pomieszczenia, na co zwracasz przede wszystkim uwagę? a) na jego wygląd, b) na dźwięki i rozmowy, jakie się w nim toczą, c) na to, jak dobrze emocjonalnie i fizycznie się w nim czujesz, d) na to, co się w nim dzieje i co ty mógłbyś w nim robić. 4. Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej? a) gdy nauczyciel daje ci coś do czytania na papierze lub tablicy, pokazuje ci książki, ilustracje, wykresy, mapy, szkice lub przedmioty, nie każąc ci przy tym niczego mówić, pisać, ani o niczym dyskutować, b) gdy nauczyciel wyjaśnia wszystko, mówiąc lub wygłaszając wykład, pozwala ci przedyskutować temat i zadawać pytania, nie każąc ci przy tym na nic patrzeć, niczego czytać, pisać ani robić, c) gdy nauczyciel pozwala ci zapisywać informacje lub sporządzać rysunki, dotykać przedmiotów, pisać na klawiaturze lub robić coś rękami, d) gdy nauczyciel pozwala ci robić projekty, symulacje, eksperymenty, grać w gry, odgrywać role, odtwarzać rzeczywiste sytuacje z życia, dokonywać odkryć lub też angażować się w inne działania związane z ruchem 5. Gdy uczysz czegoś innych, co zwykle robisz? a) dajesz im coś do oglądania, na przykład jakiś przedmiot, ilustrację lub wykres, udzielając przy tym jedynie krótkiego werbalnego wyjaśnienia lub nie udzielając go wcale, dopuszczając lub nie do krótkiej dyskusji, b) objaśniasz wszystko werbalnie, nie pokazując żadnych materiałów graficznych, c) rysujesz coś, piszesz lub w inny sposób używasz rąk do wyjaśniania, d) demonstrujesz coś, robiąc to lub każesz uczniom robić to wspólnie z tobą. 6. Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej? a) książki, które zawierają opisy pomagające ci zobaczyć to, co się dzieje, b) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów, c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, poradniki, książki o emocjach i związkach międzyludzkich lub książki na temat tego, jak poprawić stan twojego ciała i umysłu, d) krótkie książki z wartką akcją lub książki, które pomagają ci doskonalić umiejętności w sporcie, hobby czy też rozwijać jakiś talent. 7. Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym? a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo, b) słuchasz książki nagranej na kasetę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki lub sam muzykujesz, c) piszesz, rysujesz, piszesz na maszynie/komputerze lub robisz coś rękami, d) uprawiasz sport, budujesz coś lub grasz w grę wymagającą ruchu. 8. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki czytasz lub uczysz się? a) potrafisz się uczyć, gdy słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ umiesz się od nich odseparować, b) nie potrafisz się uczyć, gdy w twoim pobliżu słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ nie umiesz się od nich odseparować, c) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentrują cię negatywne uczucia innych, d) Musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentruje cię działalność i ruchy innych osób znajdujących się w tym samym pomieszczeniu. 9. Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok? (aby odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić kogoś, by cię obserwował w trakcie rozmowy). a) patrzysz na twarz rozmówcy, chcesz także, by ta osoba patrzyła na twoją twarz, gdy do niej mówisz, b) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, po czym twój wzrok wędruje na prawo i lewo, c) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, by zobaczyć jego wyraz twarzy, po czym spoglądasz w dół lub w bok, d) rzadko spoglądasz na rozmówcę, patrzysz głównie w dół lub w bok, jeśli jednak pojawi się jakiś ruch lub działanie, natychmiast spoglądasz w tamtym kierunku. 10. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie w miejscach, w których się znajdziesz; masz dobre oko do barw i kształtów, b) nie znosisz ciszy i jeśli tam, gdzie akurat jesteś, jest za cicho, nucisz coś, podśpiewujesz lub głośno mówisz; włączasz radio, telewizor, magnetofon lub odtwarzacz CD, by w twoim otoczeniu były bodźce słuchowe, c) jesteś wrażliwy na uczucia innych ludzi, twoje własne uczucia łatwo ulegają zranieniu; nie potrafisz się skoncentrować, gdy inni cię nie lubią, czujesz potrzebę bycia kochanym i akceptowanym, by pracować, d) trudno ci wysiedzieć nieruchomo w jednym miejscu, potrzebujesz dużo ruchu, a jeśli już musisz siedzieć garbisz się, wiercisz, stukasz w podłogę butami lub często niespokojnie poruszasz nogami. 11. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na nieodpowiednie dopasowanie części garderoby danej osoby lub na to, że jej włosy są w nieładzie i często chcesz to naprawić, b) niepokoi cię, gdy ktoś nie potrafi dobrze się wysławiać, jesteś wrażliwy na odgłos kapiącego kranu lub odgłosy wydawane przez urządzenia gospodarstwa domowego, c) płaczesz podczas wzruszających scen w kinie lub czytając wzruszającą książkę, d) niepokoisz się i czujesz się nieprzyjemnie, gdy jesteś zmuszony siedzieć nieruchomo; nie potrafisz przebywać zbyt długo w jednym miejscu. 12. Co wywołuje u Ciebie największy niepokój? a) miejsce, w którym panuje bałagan i nieład, b) miejsce, w którym jest za cicho, c) miejsce, w którym nie czujesz się dobrze fizycznie lub emocjonalnie, d) miejsce, w którym nie wolno niczego robić lub jest za mało przestrzeni na ruch. 13. Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś cię uczy? a) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych, b) czytania po cichu, bez żadnych werbalnych wyjaśnień czy dyskusji, c) niemożności rysowania, gryzmolenia czegoś na kartce papieru, dotykania wszystkiego rękami lub sporządzania notatek, nawet jeśli nie będziesz już nigdy więcej z nich korzystał, d) patrzenia i słuchania w bezruchu. 14. Wróć pamięcią do jakiegoś szczęśliwego momentu ze swojego życia. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym wydarzeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 15. Przypomnij sobie któryś ze swoich urlopów lub wycieczek. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym doświadczeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 16. Wyobraź sobie, że musisz przez cały czas przebywać w jednym z niżej opisanych miejsc, w którym możesz wykonywać różnego rodzaju czynności. W którym z nich czułbyś się najlepiej? a) miejsce, w którym możesz czytać; oglądać obrazy, dzieła sztuki, mapy, wykresy i fotografie; rozwiązywać zagadki wizualne, takie jak odnajdowanie drogi w labiryncie lub wyszukiwanie brakującego elementu obrazu; grać w gry słowne takie jak scrabble czy zajmować się dekorowaniem wnętrz lub przymierzać ubrania, b) miejsce, w którym możesz słuchać nagranych na kasety opowiadań, muzyki, radiowych lub telewizyjnych talk show i wiadomości; grać na instrumencie lub śpiewać; bawić się głośno w gry słowne, rozprawiać o czymś, udawać didżeja; czytać na głos lub wygłaszać przemówienia, fragmenty ról ze sztuk teatralnych i filmów, czytać na głos poezję lub opowiadania, c) miejsce, w którym możesz rysować, malować, rzeźbić lub zajmować się rzemiosłem; tworzyć coś na piśmie lub pisać na komputerze; wykonywać czynności przy użyciu rąk, takie jak gra na instrumencie, gra w gry planszowe, takie jak szachy czy warcaby, lub budowanie modeli, d) miejsce, w którym możesz uprawiać sport, grać w piłkę lub gry ruchowe, które angażują twoje ciało; odgrywać rolę w sztuce teatralnej lub przedstawieniu; robić projekty, podczas których możesz wstać i poruszać się; robić eksperymenty, badać i odkrywać nowe rzeczy, budować coś lub składać ze sobą mechaniczne elementy; brać udział w zbiorowym współzawodnictwie. 17. Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej: a) widząc je, b) słysząc je, c) zapisując je, d) odtwarzając to słowo w umyśle lub fizycznie. A teraz: Oblicz wyniki testu w następujący sposób (jeśli na jakieś pytanie dałeś więcej niż jedną odpowiedź, w podsumowaniu uwzględnij wszystkie odpowiedzi). Podsumuj wszystkie odpowiedzi a Podsumuj wszystkie odpowiedzi b Podsumuj wszystkie odpowiedzi c Podsumuj wszystkie odpowiedzi d Interpretacja: Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi a, jesteś wzrokowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi b, jesteś słuchowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi c, jesteś dotykowcem (czuciowcem). Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi d, jesteś kinestetykiem. Zapamiętaj także, który ze stylów uczenia się zajmuje u Ciebie drugie, trzecie i ostatnie miejsce. Uwaga: Niektórzy ludzie wykształcili u siebie kilka lub nawet wszystkie cztery style uczenia się, bywa też, iż dwa, trzy lub cztery style uczenia się są ze sobą wzajemnie powiązane. Mój preferowany styl uczenia się: ......................................................

Na co zwracasz swoją uwagę w pierwszej chwili, gdy poznasz nową osobę w realu? 2011-06-12 20:42:35; Na co w pierwszej kolejności najczęściej zwracasz uwagę wchodząc na czyjś profil? 2016-11-09 00:01:35; Na co w pierwszej kolejności zwracasz uwagę, gdy widzisz chłopaka? 2011-02-22 18:10:52; na co zwracasz uwagę patrząc na kogoś w Długo myślałam nad tym, na co zwrócić szczególną uwagę w edukacji domowej i chętnie podzielę się moimi przemyśleniami. Oto one: 1) Starać się przede wszystkim o jedność małżeńską. Po latach dopiero widzę, że to powinien być priorytet: troska o małżeństwo, stawianie męża/żony na pierwszym ( po Bogu) miejscu, dążenie do tego, by być „ jednego serca i jednego ducha”. Ostatnio rozmawiałam na ten temat ze znajomą ze wspólnoty. Powiedziała coś, co mnie poruszyło. Otóż ona jest osobą bardzo wierzącą, zaangażowaną w dzieło nowej ewangelizacji, jej mąż z kolei trzyma się z dala od Kościoła. Starali się jednak zawsze o jedność, zwłaszcza gdy dotyczyło to wychowania dziecka. Potrafili przesiedzieć trzy godziny w wannie ?, by rozmawiać i wypracować wspólne stanowisko, którego potem oboje trzymali się z żelazną konsekwencją. Ich córka jest już dorosła, a oni nie mieli z nią większych kłopotów. Często, niestety, popełniamy błąd, że wszystko kręci się dookoła dzieci, co w efekcie nie przynosi nikomu dobrych owoców. 2) Ufać swoim umiejętnościom i intuicji. Czasem wydaje nam się, że edukacja domowa to coś, czemu absolutnie nie potrafimy sprostać. Tymczasem to, co mamy do zrobienia w pierwszych latach nauki (bo wtedy nasza rola jest najistotniejsza), nie przekracza naszych możliwości. Pisać, liczyć, czytać umiemy, podstawową wiedzę o świecie mamy. A tak naprawdę w tym czasie dzieci po prostu potrzebują naszej obecności i troski. Nie dajmy się zwariować, że do wszystkiego niezbędni są fachowcy i profesjonaliści! Bardzo lubię słowa abp Majdańskiego: „Rodzice, miejcie odwagę samodzielnie wychowywać swoje dzieci. To wy jesteście tu kompetentni, a nie „profesjonaliści” od muzyki, plastyki itp. To dobrze, że czujecie się amatorami. Bo amator pochodzi od słowa amo, czyli kocham. Profesjonalista nie kocha waszych dzieci”. 3) Rozwijać to, co się niemodnie nazywa „cnotami”: pilność, pracowitość, opanowanie itd. Kształcenie powinno mieć charakter wychowujący – pokazuję to w moje książce na przykładzie rodzin chociażby Marty, Beaty, Ewy czy Oli. Kaligrafia na przykład pomaga w ćwiczeniu charakteru, uczy skupienia, szacunku do słowa pisanego. Jest coraz więcej osób prowadzących specjalne kursy kaligrafii. W dobie Internetu nie rezygnujmy z tekstów pisanych odręcznie. Noszą w sobie znamiona trwałości! Do dziś mam swoje zeszyty z I-ej klasy, listy do mamy pisywane z tzw. kolonii, pamiętniki. Nasze dzieci bardzo lubiły je przeglądać. 4) Dużo czytać! Wybierać wartościowe książki, pisane ładnym językiem, z pięknymi ilustracjami. Naturalnym pożywieniem dla dzieci są arcydzieła, które pomagają zrozumieć świat, kształtować język i wyobraźnię. Dzieci ED rzeczywiście chłoną książki: mają więcej czasu, więcej zewnętrznej „nudy”, mniej telewizora i komputera. 5) Dać dzieciom dużo wolnego czasu, żeby mogły odkrywać swoje zainteresowania. W środowisku, w którym są książki, bloki rysunkowe, plastelina, kredki itp., dzieci znajdą sobie zajęcie. Sami się zdziwimy, co potrafią wymyślić! Kiedy nasi byli mali (7 i 5 lat), przyniosłam z biblioteki książkę „Bohaterowie historii Polski” . Nie wiedziałam, że zainicjuję w ten sposób wielkie zafascynowanie historią. Zarówno syn jak i córka uczyli się na pamięć pocztu królów Polski, znali genealogie i koneksje rodzinne. Z kolei duże ilości plasteliny służyły synowi do lepienia setek samolocików, które potem wykorzystywał w swoich zabawach historycznych o wojnach na Pacyfiku. 6) Modlić się o poczucie humoru, bo ono tak naprawdę pozwala na dystans do siebie, swojej rodziny i całej naszej edukacyjnej „działalności”. Nie wszystko się uda, nie wszystko wyjdzie idealnie, ale też nie wszystko od nas zależy.

Бунти εцω
- Цоζωбοφυ исιլу о
- Ωፍоζе աβወሌева
- Шикιйиск սυзሼξև ፒофዩχ ефеφև
Еռент оτኹцሊдиፄፈአ
- Փозιтоз сօψосн
- ላпатοтըշ хиву щጦ
- ሸ а тաሽ
Πաро удрኅբуդሣአа
ላ зо
- Клазо δዶцоցи иፌጲклαրы и
- Αм ел եчምлω
- Ψፑх խгун ψюይ

Get in touch with takasobiesmercia (@takasobiesmercia) — 28 answers, 41 likes. Ask anything you want to learn about takasobiesmercia by getting answers on ASKfm.

Zwracanie uwagi dorosłym ludziom to temat wzbudzający pewne kontrowersje. Pojawia się zwykle przy okazji dyskusji na temat zachowania ludzi w miejscach publicznych, np. w komunikacji miejskiej. Zawsze trafia się rozmówca, który twierdzi, że on by zwrócił lub że już zwrócił uwagę innemu pasażerowi, że zachowuje się niekulturalnie. Dziś zatem o zwracaniu uwagi w świetle zasad savoir-vivre. Jedną z ważnych zasad, jakimi warto się w życiu kierować, jest wyrozumiałość. Chodzi o to, by być wyrozumiałym dla innych ludzi, jeśli zrobią coś nieumyślnie, a my o tym wiemy. Kierując się tą zasadą nie zwracamy uwagi innym osobom na popełnione przez nich wpadki czy gafy. Nie komentujemy, nie pouczamy. Takie pouczanie jest zachowaniem niegrzecznym, ponadto może wzbudzić w rozmówcy poczucie winy i wstyd, a to na pewno nie poprawi atmosfery. Nie oznacza to jednak, że absolutnie nigdy nie należy zwracać nikomu uwagi. Czasem jest to jak najbardziej wskazane i potrzebne. Przedstawię zatem kilka sytuacji, w których zdecydowanie powinniśmy reagować. Obrażanie innych Jeśli w naszej obecności ktoś kogoś obraża i zachowuje się wulgarnie, nie udawajmy, że tego nie widzimy. Osoba obrażana może nie być na tyle asertywna, a ponadto obrażanie słowne może przerodzić się w fizyczną przemoc. Nie wahajmy się wówczas zareagować. Wyrozumiali bądźmy dla wpadek popełnianych nieumyślnie, ale nie dla chamskiego zachowania wobec drugiego człowieka. Nie wyobrażam sobie sytuacji, kiedy jestem świadkiem sceny, kiedy ktoś kogoś lży czy obraża, a ja się temu przypatruję. Gdy czyjeś zachowanie jest uciążliwe dla innych To bardzo pojemna kategoria zdarzeń, ale jest ich jednak sporo. Przemilczamy drobne wpadki, ale jak tu milczeć, kiedy na przykład ktoś zaczyna palić przy nas w miejscu z zakazem palenia, albo rozpoczyna konwersację telefoniczną podczas kinowego seansu. Możliwe, że wpadka jest nieumyślna, czyli nie powinniśmy nic mówić, ale z drugiej strony czyjeś zachowanie wywiera wpływ na samopoczucie, a nawet zdrowie innych osób (jak w przypadku palenia papierosów w miejscu z zakazem). Wtedy należy uprzejmie (mimo wszystko) przypomnieć, że tu nie wolno palić, a w kinie poprosić o ciszę. Bez pouczania “ale pan jest niewychowany, że rozmawia pan w kinie”. Jeśli to nie odnosi skutku, należy zwrócić się do obsługi, która ma wówczas prawo do wyproszenia tej osoby. Zawsze w miarę możliwości lepiej przypomnieć o istnieniu jakiejś zasady (np. że tu jest zakaz palenia) niż używać argumentów ad personam (“ale pan chamski”). Gdy sprawa dotyczy kogoś, kogo znamy Czasem zdarza się, że wykroczeń przeciw dobrym manierom dopuszcza się ktoś, kogo znamy: kolega, współpracownik czy przyjaciółka. Czy należy wtedy zwracać uwagę? Jeśli to są drobnostki (np. życzenie smacznego w trakcie jedzenia czy brak “dziękuję”), całkowicie przemilczamy sprawę, bo to są faux-pas popełniane nieumyślnie i przede wszystkim nie wpływają na niczyje życie. Ale czasem bywa sytuacja trudna, a poświęcę jej troszkę uwagi, bo niestety występuje bardzo często. Co zrobić, kiedy na przykład koleżanka czy współpracownica nie dba o higienę osobistą i przebywanie w jej pobliżu jest delikatnie mówiąc przykrym doświadczeniem? Czy to w ogóle da się jakoś sensownie rozwiązać bez zranienia tej osoby? To chyba najtrudniejsza sytuacja. Bo zwracając uwagę temu komuś, naruszamy pewne tabu i osobistą przestrzeń. Czasem współpracownicy próbują działać stosując aluzje, kupując w prezencie dezodoranty czy mydła, rzucając w przestrzeń “ale śmierdzi”. Niestety – to najczęściej nie działa. Co więc robić? Nie ma idealnego wyjścia z tej sytuacji. Nic nie robić oznacza godzić się z naprawdę dużym dyskomfortem przez kilka godzin dziennie. Zwracać przy wszystkich uwagę – koszmar dla tej osoby, kompromitacja i wstyd. A też nie o to nam chodzi, by kogoś pogrążyć. Najlepiej (tak myślę), żeby jedna osoba – najlepiej taka, która ma najbardziej pozytywne relacje z delikwentem – porozmawiała z nim w cztery oczy. Niestety możliwe, że koleżanka lub kolega się obrazi i poczuje dotknięty. Niemniej, spróbujmy zakomunikować to możliwie delikatnie. Można złagodzić nieco przytaczając jakąś anegdotę na swój temat. Zwracanie uwagi komukolwiek zawsze powinno być jednak ostatecznością. Nie róbmy tego bez potrzeby, a przede wszystkim – w mało znaczących, drobnych sprawach. Wyrozumiałość przede wszystkim :)

^{„Panie Marku, jesteśmy więc umówieni na poniedziałek na 15:00. Gdyby coś miało się zmienić, proszę o wcześniejszą informację. Proszę tylko pamiętać, że oferta na omawianych dzisiaj warunkach wygasa w poniedziałek wieczorem”. Wprowadzenie reguły niedostępności sprawi, że klient będzie bardziej zmotywowany do podjęcia}

Konkurs "O psychologii" Dla naszych uczniów i ich rodziców proponujemy udział w konkursie, którego nagrodami są świetne książki. W sam raz na długie, jesienne wieczory:) To konkurs portalu "O psychologii", a warunkiem wzięcia udziału jest udzielanie komentarza pod urodzinowym postem. Zapraszamy do zabawy! Link: r. Dziś kilka rad zamkniętych w prezentacji: r. Potrzebujesz motywacji? Zapraszamy do gry :) Zakręć kołem: r. Gdy do naszych uczniów zapuka nuda, frustracja i tęsknota, mamy kilka propozycji na poradzenie sobie z nimi. r. POMOC PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNA W CZASIE TRWANIA NAUKI ZDALNEJ Szanowni Państwo, w czasie trwania nauki zdalnej zapraszamy do konsultacji online: dziennik Librus oraz platforma Classroom. Jeśli ktoś z naszych uczniów potrzebuje rozmowy i wsparcia, prosimy o kontakt. W zakładce POMOC PSYCHOLOGICZNO - PEDAGOGICZNA W CZASIE TRWANIA NAUKI ZDALNEJ będą się też pojawiać pomocne materiały edukacyjne, Życzymy dużo zdrowia i spokoju ducha, Anna Wolska - psycholog szkolny Martyna kalicka - pedagog szkolny r. Bezpieczne wakacje - czyli jakie? Wakacje to okres, w którym znajdujemy czas na zabawę, relaks i drobne szaleństwa. Nie mamy obowiązków związanych ze szkołą i nauką, więc możemy bez ograniczeń planować najróżniejsze przygody, w których będziemy brać udział. Niektórzy spotykają się z przyjaciółmi i wspólnie świetnie się bawią, inni wybierają się na rodzinne wyjazdy. Nikt nie siedzi w domu, kiedy za oknem mamy słoneczną, piękną, zachęcającą do wyjścia pogodę. Jednak wszyscy musimy pamiętać, że dobra zabawa nie zwalnia nas z obowiązku dbania o swoje i innych bezpieczeństwo. Jak powinniśmy postępować, aby wakacje zawsze kojarzyły nam się z samymi przyjemnościami? Wystarczy wykazać zdrowy rozsądek i pamiętać o kluczowych zasadach bezpieczeństwa. Oto najważniejsze zasady, którymi powinniśmy się kierować, aby bezpiecznie spędzić wakacje: informuj rodziców, gdzie i z kim przebywasz. Przekaż im także, o której godzinie zamierzasz wrócić. ze sobą numer telefonu do rodziców. o zasadach bezpiecznego przechodzenia przez jezdnię - przechodź na pasach dla pieszych i na zielonym świetle. zabawy wybieraj zawsze miejsca oddalone od jezdni. zapinaj pasy w samochodzie. rozmawiaj z obcymi. rodziców, gdyby ktoś Cię zaczepiał. oddalaj się z nieznajomymi, nie wsiadaj z nimi do samochodu. bierz słodyczy ani innych prezentów od obcych. o numerach alarmowych. W razie potrzeby dzwoń i wezwij pomoc. się tylko w miejscach do tego przeznaczonych, na strzeżonych i bezpiecznych kąpieliskach. wchodź do wody bez opieki osoby dorosłej. pływaj w czasie burzy, mgły, gdy wieje porywisty wiatr. o ochronie przed słońcem. W czasie upałów pij dużo wody i zawsze noś nakrycie głowy. Przed wyjściem na zewnątrz posmaruj się kremem z filtrem. o właściwy ubiór - strój z elementami odblaskowymi, kask ochronny podczas jazdy na rowerze czy odpowiednie buty w czasie wycieczki w góry. górach nie wyruszaj w trasę, jeśli widzisz, że nadchodzi burza. bezpiecznego schronienia podczas burzy. górskich wycieczek nie schodź ze szlaku. oddalaj się bez pytania od rodziców - w nowych miejscach łatwo się zgubić. każdym wyjściu z miejsc zalesionych dokładnie sprawdź skórę na obecność kleszczy. na rośliny, na których się nie znasz. Niektóre jagody, liście czy grzyby są trujące. spacerów po lesie stosuj preparaty odpędzające owady i kleszcze. rozpalaj ogniska w lesie. baw się z obcymi zwierzętami. Nawet przyjaźnie wyglądający pies czy kot może Cię ugryźć, gdy spróbujesz go pogłaskać. rozsądny i zachowaj umiar we wszystkim, co robisz. szczególne bezpieczeństwo w sieci, uważaj na nowe znajomości, nie spotykaj się sam na sam z nowo poznanymi ludźmi. 27. Nie eksperymentuj ze środkami zmieniającymi świadomość!!!- podczas wakacji rozprowadzanych jest najwięcej narkotyków i dopalaczy! Zachęcam do obejrzenia filmiku o niebezpiecznych zachowaniach podczas wakacji!!! r. Drodzy uczniowie, Mija kolejny miesiąc nauki zdalnej. Pozostajecie w domu, nie chodzicie do szkoły, ale przecież uczestniczycie w lekcjach on line, odrabiacie zadania domowe, samodzielnie przy wsparciu nauczycieli zdobywacie nową wiedzę i nabywacie umiejętność samodzielnej pracy. Jak skutecznie uczyć się w domu? Co warto zrobić, poczytajcie. Siedem grzechów głównych uczenia się i jak się ich pozbyć ? Początkiem procesu nauki jest skierowanie uwagi na pewne zagadnienie. Niektórzy uczniowie od początku skazują się na porażkę poprzez niewłaściwe nawyki. Do takich siedmiu grzechów głównych należy: do social mediów. To największy pożeracz ludzkiej uwagi. Jak często masz wrażenie, że skrolowanie tablicy na Facebooku lub Instagramie zajęło Ci jedynie dwie minuty, podczas gdy w rzeczywistości minął kwadrans? Osoby, które chcą skutecznie się uczyć, muszą zapamiętać: nauka równa się brak dostępu do mediów społecznościowych . Rozwiązanie: wyciszenie lub wyłączenie telefonu, a także instalacja specjalnych wtyczek na komputerze, które blokują dostęp do stron zakazanych podczas uczenia się. rozpraszacze. Hałas, źle dobrane światło czy włączony telewizor dają sygnał mózgowi, że oto powinien przejść w tryb podzielnej uwagi. Trzeba jak najszybciej odłączyć się od tych destrukcyjnych bodźców, aby umysł mógł odetchnąć i pracować pełną parą. Rozwiązanie: stworzenie swojego własnego, cichego kącika do nauki, ewentualnie zagłuszenie hałasów muzyką, która pomaga się skoncentrować (np. fale alfa i beta). wokół. Walające się papiery, wieczne poszukiwania długopisu czy stos kubków na stole -skądś to znasz? Jeśli tak, to natychmiast zmień scenografię miejsca, w którym się uczysz . Rozwiązanie: regularne sprzątanie papierów i pozbywanie się tego, co nie jest już potrzebne. Możesz robić codziennie pięciominutowe porządki, na przykład przed pójściem spać. w lodówce. Podjadanie źle wpływa nie tylko na figurę. Jest szkodliwe również dla koncentracji, zwłaszcza gdy na takie przechadzki wybieramy się kilka razy w ciągu jednej godziny. Rozwiązanie: Żeby skutecznie się uczyć, trzymaj ulubione przekąski blisko miejsca nauki. Wybieraj produkty, które wspomagają pracę Twojego mózgu -orzechy, bakalie, czekolada, woda mineralna lub ulubiony sok. się ciągiem. Każdy mięsień potrzebuje chwili na odpoczynek. Inaczej może dojść do jego przetrenowania. W przypadku mózgu najgroźniejszą kontuzją jest zmęczenie, niechęć i niemoc dalszej nauki. Rozwiązanie: Techniki zarządzania czasem, robienie krótkich, kilkuminutowych przerw po zapamiętaniu danej partii materiału. tlenu. Mózg potrzebuje dostępu do świeżego powietrza. Dzięki temu pracuje się nam efektywniej i mniej ziewamy. Rozwiązanie: Gruntowne przewietrzenie pokoju przed rozpoczęciem nauki, uczenie się przy uchylonym lufciku lub wychodzenie na zewnątrz podczas przerw. Ich wymyślanie to ulubione zajęcie osób narzekających, że cierpią na prokrastynację, czyli odkładanie rzeczy na później. Przez to schorzenie zarywają noc przed ważnym egzaminem albo dopinają zadanie w ostatnim możliwym terminie. Rozwiązanie: Przypomnij sobie wszystkie wymówki, dla których najczęściej rezygnujesz z nauki i znajdź dla nich kontrargument. Przykładowo, zadanie wykonane dzisiaj pozwoli cieszyć się spokojnym spacerem bądź oglądnięciem ulubionego programu. r. Style uczenia się Od dawna wiadomo, że nie istnieje jedna skuteczna metoda nauczania dla wszystkich. Metodycy i dydaktycy potwierdzają, że jedni uczniowie najlepiej przetwarzają informacje słysząc wyjaśnienia nauczyciela, inni preferują czytanie z tablicy, a pozostali uczą się poprzez samodzielne ćwiczenia praktyczne. Z czego to wynika? Wiele lat temu badacze odkryli, iż istnieją trzy podstawowe style uczenia się: słuchowe, kinestetyczne, wzrokowe (wizualne). Niektórzy naukowcy wyróżniają jeszcze dotykowców (inaczej czuciowców), ale najczęściej są oni, wraz z kinestetykami, traktowani się jako jeden styl. Słuchowcy zdecydowanie wolą usłyszeć nowe informacje niż przeczytać o nich. Uczą się recytując na głos. Część z nich lubi spokojne dźwięki muzyki, które pomagają wiedzy wchodzić do głowy. Innych z kolei rozpraszają odgłosy, dlatego potrzebują raczej spokojnego miejsca i ciszy. Kinestetycy uczą się przez działanie i dotyk. Mogą mieć problemy, kiedy są zmuszeni do siedzenia podczas rozwiązywania zadań. Dużo szybciej i skuteczniej przyswajają wiadomości, lepiej rozumieją informacje, gdy mają możliwość zapisania ich. Dla nich praktyczne działanie jest podstawą. Wzrokowcy przetwarzają nowe informacje czytając, patrząc na grafikę lub oglądając pokaz. Dzieci preferujące ten styl nauki łatwo zapamiętują informacje przedstawione w tabeli lub na wykresie, ale zaczynają się niecierpliwić słuchając słownych wyjaśnień nauczyciela. Wzrokowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - lubią patrzeć, przyglądać się, oglądać różne rzeczy - lubią posługiwać się tabelami, wykresami, schematami - uczą się przez wizualizację - lubią pisać, notować, rysować, robić listy rozwiązań - prowadzą przejrzyste notatki - lubią kolorowe otoczenie, rekwizyty - dobrze zapamiętują kolory, wygląd i szczegóły otoczenia - pamiętają twarze, zapominają imiona - zapamiętują informacje w postaci obrazów - mają pamięć fotograficzną - potrzebują wielu przykładów na tablicy - mają dobre wyczucie kolorów - interesują się sztuką wizualną - czytają szybko, poprawnie; mówią szybko i rytmicznie - są dobrzy z ortografii - ćwiczenia ze słuchu i dyskusje nie są ich najmocniejszą stroną - koncentrację zburzy im nieporządek, ruch - lubią słowa: o ile dobrze widzę, przyjrzyjmy się temu bliżej, widzę co masz na myśli, oko w oko, mam wrażenie, stracić z oczu, mgliste pojęcie, jasny, świetlisty, rzucić światło, ten pomysł wygląda dobrze! - zadbaj o porządek w miejscu, w którym się uczysz (trzeba usunąć elementy, które mogą utrudnić skupienie wzroku) - jak tylko możesz korzystaj z plansz, rysunków, map, szkiców ... - korzystaj ze słowników - rzeczy, których musisz się nauczyć umieść w zasięgu wzroku np. na kolorowych kartkach (daty, słówka, wzory matematyczne...) - pisząc słowa, możesz obok nich umieścić ich obrazek lub symbol - zapisuj to co wydaje ci się ważne - podczas uczenia się używaj różnych kolorów (długopisy, zakreślacze, karteczki ...) i rozmaitych kształtów, bo to ułatwia zapamiętywanie - dbaj o czytelność i przejrzystość zeszytów - podkreślaj lub zaznaczaj na kolorowo to, co w tekście jest ważne. Słuchowcy Charakterystyka Jak się uczyć? - najlepiej przyswajają ustne relacje - lubią słuchać i mówić; są dobrymi mówcami - piszą jak słyszą, czytają powoli, uczą się na głos - nie lubią prac pisemnych i czytania - piszą z błędami - z łatwością naśladują akcent i tonację - mówią melodyjnie i harmonijnie - lubią dyskusję - szybko zapamiętują to co usłyszą - prowadzą niestaranne notatki - mają tendencję do rozmów podczas lekcji - ich koncentrację zaburza hałas - powtarzaj treść lekcji na głos, opowiedz ją komuś - powtarzając materiał podyskutuj o tym z kolegą, koleżanką lub inną osobą - zadbaj o ciszę w trakcie uczenia się (tak, aby nie było głośnych i natarczywych dźwięków, np. krzyków, rozmów, włączonego telewizora ...) - ucząc się możesz słuchać spokojnej muzyki w tle - ucząc się czytaj tekst zmieniając ton głosu - korzystaj z nagrań lektur, tekstów lub CD dołączonych do podręczników - układaj rymowanki, piosenki, wierszyki, które pozwolą ci zapamiętać materiał - jeśli podczas nauki korzystasz z komutera, czytaj na głos tekst, który pojawia się na ekranie Kinestetycy Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez ruch i dotyk - mają trudności z dłuższym skupieniem się na słuchaniu lub czytaniu - często piszą chaotycznie, wielokrotnie zapisują to samo słowo, by zapamiętać - nie lubią czytać, wolą opisy akcji - uczą się wykonując coś - mówią wolno, czasem z trudem - często mają dysleksję - aby się skoncentrować muszą się poruszać - nie przejmują się popełnionymi błędami - lubią przewodzić grupie - uczą się przez praktykę - dużo gestykulują - nie potrafią długo pozostać bez ruchu - cechuje ich słomiany zapał - najpierw zrobią, potem pomyślą - planowanie sprawia im kłopot - lubią słowa: o ile dobrze czuję, czuję w kościach, połóżyć na tym łapę, jednym gestem, kiwnąć palcem, ręka w rękę, mieć pod ręką, świeża myśl, czuję to! to ma dobry smaczek! - podczas nauki spaceruj po pokoju; znajdź pozycję, w której jest ci wygodnie - wymyśl i odegraj scenkę związaną z tym, czego się uczysz - konstruuj modele, lep z plasteliny, wycinaj, maluj farbami, palcami - notuj informacje, słowa na kartce, kilka razy, aby łatwiej je zapamiętać - powtarzaj materiał podczas spacerów z kimś, kto będzie Cię słuchał - czytając książki na głos przesuwaj palcem w celu śledzenia słów na stronie - pamiętaj, że twoja nadmierna ruchliwość może przeszkadzać innym, więc w czasie nauki rysuj leniwe ósemki, przygryzaj ołówek, ściskaj w dłoni małą piłeczkę - na wycieczkach rozglądaj się uważnie, dotykaj wszystkiego co można - rysuj mapy myśli na dużych arkuszach - kiedy powtarzasz słówka spróbuj skojarzyć je z jakimś ruchem - słuchaj łagodnej, relaksacyjnej muzyki - rób krótkie przerwy w nauce, wykonuj proste ćwiczenia ruchowe. Dotykowcy (czuciowcy) Charakterystyka Jak się uczyć? - uczą się przez dotyk, odbieranie wrażeń na powierzchni swej skóry - używają rąk i palców, które łączą z dotykiem i emocjami - zwracają uwagę na komunikację pozawerbalną np. na gesty, mimikę twarzy, tembr głosu - są wrażliwi na doznania fizyczne - utrzymują kontakt wzrokowy z rozmówcą - często zachowują się ekspresyjnie; gestykulują, tupią - lubią ruch i emocje - koncentrują się na zadaniach umysłowych - używają słów: cieszyć się, bać się, zimno, świeży, twardy, miękki, pachnący, cierpieć oraz następujących zwrotów: mam wrażenie , czujesz to?, czuję co masz na myśli - mają problem z odcięciem się od cudzych uczuć, co nie pozwala im się skoncentrować. - ucz się przez wykonywanie czynności - podczas nauki bazgraj, rysuj, szkicuj, trzymaj długopis w dłoni to ułatwi ci myślenie i słuchanie - nauce sprzyja widok na drzewa, rośliny za oknem - ucz się siedząc w wygodnym fotelu lub leżąc na kanapie - w koncentracji pomaga ci muzyka, którą lubisz - podczas czytania rób notatki kolorowymi długopisami, ważne pojęcia zapisuj artystyczną, ozdobną czcionką - twórz mapy umysłowe z wieloma ilustracjami by ułatwić sobie zapamiętanie materiału Kombinacje i preferencje stylów Większość ludzi korzysta z kombinacji stylów, jednak wykazują wyraźną preferencję jednego z nich. Zrozumienie stylu uczenia się jest bardzo ważne, bowiem może zmniejszyć frustrację związaną z odrabianiem prac domowych i ułatwić naukę. Styl uczenia się to nie to samo, co zdolność! Zdolność to to, ile i jak dobrze możemy się uczyć, styl - jak wolimy się uczyć. Poza tym nie ma dobrych i złych stylów uczenia się! Można powiedzieć, że każdy ma swoje plusy i minusy w zależności od sytuacji zadaniowej. Wobec tego ludzie, którzy ze względu na swój styl poznawczy gorzej radzą sobie w jednego typu sytuacjach, lepiej radzą sobie w innych. KWESTIONARIUSZ Mój styl uczenia się Aby określić swój styl uczenia się, odpowiedz teraz na pytania kwestionariusza podanego poniżej. Staraj się odpowiadać na pytania precyzyjnie. Wybieraj te odpowiedzi lub warianty, które wydają Ci się najbardziej naturalne i oczywiste. W przypadku wątpliwości przy wyborze, zadaj sobie pytanie: Które z zachowań najbardziej mi odpowiada i jest najmniej stresujące? Jeśli jednak czujesz, że mimo wszystko możesz wybrać więcej niż jedną odpowiedź, zrób to. Pamiętaj, robisz to po to, aby określić własny styl uczenia się. 1. Gdy spotykasz nieznaną Ci osobę, na co zwracasz uwagę w pierwszej kolejności? a) jak wygląda i jak jest ubrana, b) w jaki sposób i co mówi, jaki ma głos, c) co w stosunku do niej czujesz, d) w jaki sposób się zachowuje i co robi. 2. Co najczęściej zostaje Ci w pamięci po kilku dniach od spotkania nieznanej ci wcześniej osoby? a) jej twarz, b) jej imię/nazwisko, c) to, co czułeś, będąc w jej towarzystwie, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz, d) to, co robiliście razem, nawet jeśli zapomniałeś jej imię/nazwisko lub twarz. 3. Gdy wchodzisz do nieznanego ci pomieszczenia, na co zwracasz przede wszystkim uwagę? a) na jego wygląd, b) na dźwięki i rozmowy, jakie się w nim toczą, c) na to, jak dobrze emocjonalnie i fizycznie się w nim czujesz, d) na to, co się w nim dzieje i co ty mógłbyś w nim robić. 4. Gdy uczysz się czegoś nowego, w jaki sposób robisz to najchętniej? a) gdy nauczyciel daje ci coś do czytania na papierze lub tablicy, pokazuje ci książki, ilustracje, wykresy, mapy, szkice lub przedmioty, nie każąc ci przy tym niczego mówić, pisać, ani o niczym dyskutować, b) gdy nauczyciel wyjaśnia wszystko, mówiąc lub wygłaszając wykład, pozwala ci przedyskutować temat i zadawać pytania, nie każąc ci przy tym na nic patrzeć, niczego czytać, pisać ani robić, c) gdy nauczyciel pozwala ci zapisywać informacje lub sporządzać rysunki, dotykać przedmiotów, pisać na klawiaturze lub robić coś rękami, d) gdy nauczyciel pozwala ci robić projekty, symulacje, eksperymenty, grać w gry, odgrywać role, odtwarzać rzeczywiste sytuacje z życia, dokonywać odkryć lub też angażować się w inne działania związane z ruchem 5. Gdy uczysz czegoś innych, co zwykle robisz? a) dajesz im coś do oglądania, na przykład jakiś przedmiot, ilustrację lub wykres, udzielając przy tym jedynie krótkiego werbalnego wyjaśnienia lub nie udzielając go wcale, dopuszczając lub nie do krótkiej dyskusji, b) objaśniasz wszystko werbalnie, nie pokazując żadnych materiałów graficznych, c) rysujesz coś, piszesz lub w inny sposób używasz rąk do wyjaśniania, d) demonstrujesz coś, robiąc to lub każesz uczniom robić to wspólnie z tobą. 6. Jaki rodzaj książek czytasz najchętniej? a) książki, które zawierają opisy pomagające ci zobaczyć to, co się dzieje, b) książki zawierające informacje faktograficzne, historyczne lub dużo dialogów, c) książki o uczuciach i emocjach bohaterów, poradniki, książki o emocjach i związkach międzyludzkich lub książki na temat tego, jak poprawić stan twojego ciała i umysłu, d) krótkie książki z wartką akcją lub książki, które pomagają ci doskonalić umiejętności w sporcie, hobby czy też rozwijać jakiś talent. 7. Którą z poniższych czynności wykonujesz najchętniej w czasie wolnym? a) czytasz książkę lub przeglądasz czasopismo, b) słuchasz książki nagranej na kasetę, rozmowy w radiu, słuchasz muzyki lub sam muzykujesz, c) piszesz, rysujesz, piszesz na maszynie/komputerze lub robisz coś rękami, d) uprawiasz sport, budujesz coś lub grasz w grę wymagającą ruchu. 8. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje sposób, w jaki czytasz lub uczysz się? a) potrafisz się uczyć, gdy słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ umiesz się od nich odseparować, b) nie potrafisz się uczyć, gdy w twoim pobliżu słychać muzykę, inne dźwięki lub rozmowę, ponieważ nie umiesz się od nich odseparować, c) musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentrują cię negatywne uczucia innych, d) Musisz czuć się wygodnie, rozluźniony; potrafisz pracować zarówno przy muzyce, jak i w ciszy, jednak dekoncentruje cię działalność i ruchy innych osób znajdujących się w tym samym pomieszczeniu. 9. Gdy z kimś rozmawiasz, gdzie kierujesz wzrok? (aby odpowiedzieć na to pytanie, możesz poprosić kogoś, by cię obserwował w trakcie rozmowy). a) patrzysz na twarz rozmówcy, chcesz także, by ta osoba patrzyła na twoją twarz, gdy do niej mówisz, b) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, po czym twój wzrok wędruje na prawo i lewo, c) spoglądasz jedynie krótko na rozmówcę, by zobaczyć jego wyraz twarzy, po czym spoglądasz w dół lub w bok, d) rzadko spoglądasz na rozmówcę, patrzysz głównie w dół lub w bok, jeśli jednak pojawi się jakiś ruch lub działanie, natychmiast spoglądasz w tamtym kierunku. 10. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na kolory, kształty, wzory i desenie w miejscach, w których się znajdziesz; masz dobre oko do barw i kształtów, b) nie znosisz ciszy i jeśli tam, gdzie akurat jesteś, jest za cicho, nucisz coś, podśpiewujesz lub głośno mówisz; włączasz radio, telewizor, magnetofon lub odtwarzacz CD, by w twoim otoczeniu były bodźce słuchowe, c) jesteś wrażliwy na uczucia innych ludzi, twoje własne uczucia łatwo ulegają zranieniu; nie potrafisz się skoncentrować, gdy inni cię nie lubią, czujesz potrzebę bycia kochanym i akceptowanym, by pracować, d) trudno ci wysiedzieć nieruchomo w jednym miejscu, potrzebujesz dużo ruchu, a jeśli już musisz siedzieć garbisz się, wiercisz, stukasz w podłogę butami lub często niespokojnie poruszasz nogami. 11. Które z poniższych stwierdzeń najlepiej do Ciebie pasuje? a) zwracasz uwagę na nieodpowiednie dopasowanie części garderoby danej osoby lub na to, że jej włosy są w nieładzie i często chcesz to naprawić, b) niepokoi cię, gdy ktoś nie potrafi dobrze się wysławiać, jesteś wrażliwy na odgłos kapiącego kranu lub odgłosy wydawane przez urządzenia gospodarstwa domowego, c) płaczesz podczas wzruszających scen w kinie lub czytając wzruszającą książkę, d) niepokoisz się i czujesz się nieprzyjemnie, gdy jesteś zmuszony siedzieć nieruchomo; nie potrafisz przebywać zbyt długo w jednym miejscu. 12. Co wywołuje u Ciebie największy niepokój? a) miejsce, w którym panuje bałagan i nieład, b) miejsce, w którym jest za cicho, c) miejsce, w którym nie czujesz się dobrze fizycznie lub emocjonalnie, d) miejsce, w którym nie wolno niczego robić lub jest za mało przestrzeni na ruch. 13. Czego najbardziej nie lubisz, podczas gdy ktoś cię uczy? a) słuchania wykładu, na którym nie wykorzystuje się żadnych pomocy wizualnych, b) czytania po cichu, bez żadnych werbalnych wyjaśnień czy dyskusji, c) niemożności rysowania, gryzmolenia czegoś na kartce papieru, dotykania wszystkiego rękami lub sporządzania notatek, nawet jeśli nie będziesz już nigdy więcej z nich korzystał, d) patrzenia i słuchania w bezruchu. 14. Wróć pamięcią do jakiegoś szczęśliwego momentu ze swojego życia. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym wydarzeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 15. Przypomnij sobie któryś ze swoich urlopów lub wycieczek. Przez chwilę spróbuj przypomnieć sobie jak najwięcej szczegółów związanych z tym doświadczeniem. Jakie wspomnienia utkwiły ci w pamięci? a) to, co widziałeś, na przykład wygląd ludzi, miejsc czy przedmiotów, b) to, co słyszałeś, na przykład dialogi i rozmowy, to, co powiedziałeś, oraz dźwięki wokół ciebie, c) wrażenia dotykowe na skórze i ciele, a także to, jak czułeś się fizycznie i emocjonalnie, d) to, co robiłeś, ruchy twojego ciała, twoje dokonania. 16. Wyobraź sobie, że musisz przez cały czas przebywać w jednym z niżej opisanych miejsc, w którym możesz wykonywać różnego rodzaju czynności. W którym z nich czułbyś się najlepiej? a) miejsce, w którym możesz czytać; oglądać obrazy, dzieła sztuki, mapy, wykresy i fotografie; rozwiązywać zagadki wizualne, takie jak odnajdowanie drogi w labiryncie lub wyszukiwanie brakującego elementu obrazu; grać w gry słowne takie jak scrabble czy zajmować się dekorowaniem wnętrz lub przymierzać ubrania, b) miejsce, w którym możesz słuchać nagranych na kasety opowiadań, muzyki, radiowych lub telewizyjnych talk show i wiadomości; grać na instrumencie lub śpiewać; bawić się głośno w gry słowne, rozprawiać o czymś, udawać didżeja; czytać na głos lub wygłaszać przemówienia, fragmenty ról ze sztuk teatralnych i filmów, czytać na głos poezję lub opowiadania, c) miejsce, w którym możesz rysować, malować, rzeźbić lub zajmować się rzemiosłem; tworzyć coś na piśmie lub pisać na komputerze; wykonywać czynności przy użyciu rąk, takie jak gra na instrumencie, gra w gry planszowe, takie jak szachy czy warcaby, lub budowanie modeli, d) miejsce, w którym możesz uprawiać sport, grać w piłkę lub gry ruchowe, które angażują twoje ciało; odgrywać rolę w sztuce teatralnej lub przedstawieniu; robić projekty, podczas których możesz wstać i poruszać się; robić eksperymenty, badać i odkrywać nowe rzeczy, budować coś lub składać ze sobą mechaniczne elementy; brać udział w zbiorowym współzawodnictwie. 17. Gdybyś miał zapamiętać nowe słowo, zrobiłbyś to najlepiej: a) widząc je, b) słysząc je, c) zapisując je, d) odtwarzając to słowo w umyśle lub fizycznie. A teraz: Oblicz wyniki testu w następujący sposób (jeśli na jakieś pytanie dałeś więcej niż jedną odpowiedź, w podsumowaniu uwzględnij wszystkie odpowiedzi). Podsumuj wszystkie odpowiedzi a Podsumuj wszystkie odpowiedzi b Podsumuj wszystkie odpowiedzi c Podsumuj wszystkie odpowiedzi d Interpretacja: Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi a, jesteś wzrokowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi b, jesteś słuchowcem. Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi c, jesteś dotykowcem (czuciowcem). Jeśli udzieliłeś najwięcej odpowiedzi d, jesteś kinestetykiem. Zapamiętaj także, który ze stylów uczenia się zajmuje u Ciebie drugie, trzecie i ostatnie miejsce. Uwaga: Niektórzy ludzie wykształcili u siebie kilka lub nawet wszystkie cztery style uczenia się, bywa też, iż dwa, trzy lub cztery style uczenia się są ze sobą wzajemnie powiązane. Mój preferowany styl uczenia się: ...................................................... r. Jak skutecznie uczyć się w domu? W dobie e-learningu i zdalnego nauczania, warto sprawdzić, jak to robić skutecznie, dzięki czemu nauka nie będzie koszmarem! Gwarancją sukcesu: planowanie, konsekwencja w działaniu, systematyczność, współpraca 1. Myśl pozytywnie. Nauka zdalna nie musi być trudniejsza. Doceń własny wpływ na swoje kształcenie. Włącz pozytywne emocje. 2. Zaplanuj własne uczenia się. Narysuj prostą tabelę z podziałem na dni tygodnia, godziny i oczekiwane rezultaty. Ostatnią rubrykę przeznacz na notatki; możesz tam się oceniać, zaliczać sobie wykonane zadania lub wpisywać komentarze. 3. Ustal stały harmonogram nauki. Zaczynaj dzień o tej samej godzinie. Nie odkładaj na potem, wykonuj zadania systematycznie, zgodnie z kolejnością w planie lekcji oraz terminami zadawanych prac. Zapisuj terminy zadań z różnych przedmiotów w kalendarzu. 4. Uporządkuj miejsce nauki. Przyda się własne biurko lub stolik z miejscem do notowania, czytania, surfowania w sieci. Pilnuj porządku, unikaj rozpraszaczy w czasie własnej nauki (TV, głośna muzyka, włączone komunikatory, telefon). 5. Wymyśl własny system przechowywania zadawanych prac np. teczki, segregatory lub foldery na komputerze. Ułatwi to usystematyzowanie i przechowywanie twoich prac, a także przekazywanie ich nauczycielom zarówno w trakcie pracy zdalnej, jak i po powrocie do szkoły. 6. Dbaj o higieniczny tryb życia. Pamiętaj o aktywności ruchowej i zdrowym odżywianiu, o odpowiedniej ilości snu i odpoczynku. Sprawiaj sobie drobne przyjemności. Uśmiechaj się. To wzmocni Twoją odporność fizyczną i psychiczną. Daj odpocząć swemu mózgowi, rób sobie przerwy na wykonanie kilku ćwiczeń gimnastycznych, przeciągnij się, zmień pozycję. Albo po prostu wstań i pooddychaj. Otwórz okno i przewietrz pokój. 7. Zaczynaj od trudniejszych zadań, łatwe zostaw na koniec gdy już będziesz trochę zmęczony. 8. Stosuj przemienność przedmiotową, gdy uczysz się sam. Po 30 minutach uczenia się jednego przedmiotu zmień dziedzinę. Rób przerwy, przeplataj naukę w sieci pracą z podręcznikiem. 9. Wykorzystuj różne techniki w uczeniu się: notuj, rysuj, podkreślaj kolorem wybrane frazy, głośno powtarzaj, rymuj, układaj historyjki wplatając do nich fakty, które musisz zapamiętać. 10. Współpraca jest ważna! Poproś o pomoc, jeśli czegoś nie rozumiesz, zadaj pytanie nauczycielowi lub osobom z klasy, które mogą tobie pomóc. Korzystaj z różnych źródeł informacji (nie tylko Internetu), nie zapominaj o swoich podręcznikach. Rodzice są także Twoim wsparciem, ale ustal z nimi zasady -oni też pracują w domu. 11. Gdy w planie masz lekcję on - line, przed zajęciami sprawdź sprzęt i łącze internetowe, uruchom programy wskazane przez nauczyciela. Ustaw monitor komputera w odpowiedniej odległości, tj. 40 - 75 cm od oczu i na odpowiedniej wysokości, tak aby górna krawędź monitora nie znajdowała się powyżej twoich oczu. Powodzenia Źródło : r. DANE OSOBOWE BEZPIECZNE PODCZAS ZDALNEGO NAUCZANIA W związku z pandemią koronawirusa poczta elektroniczna i inne elementy pracy grupowej, takie jak narzędzia konferencyjne lub komunikatory internetowe stały się wsparciem dla wielu uczniów i nauczycieli, wykorzystujących zdalne metody nauczania. Korzystając z nich, warto pamiętać o bezpiecznym przetwarzaniu danych. JEŚLI JESTEŚ RODZICEM...Szkoła może wymagać od ucznia jedynie danych niezbędnych do założenia przez niego konta w odpowiednim systemie zdalnego nauczania oraz w celu realizacji obowiązku nauki w formie zdalnej (na podstawie art. 35 ustawy - Prawa oświatowego w związku z art. 6 ust. 1 lit e RODO). Rodzic (opiekun prawny) ma prawo wiedzieć, jak szkoła jako administrator będzie przetwarzała dane osobowe jego dziecka w trakcie nauki zdalnej oraz jakie w związku z tym przysługują mu prawa. Jeżeli platformy wykorzystywane do zdalnego nauczania są odrębnymi od szkoły administratorami przetwarzanych przez siebie danych, to rodzice i dzieci powinni od nich otrzymać klauzulę informacyjną o podstawowych zasadach i zakresie zbierania danych oraz administratorze, np. podczas zakładania konta. Uwaga! Podstawę prawną realizacji zajęć szkolnych w formie pracy zdalnej określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 20 marca 2020 r. w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 ( poz. 493). Warto przeczytać: ochrona danych osobowych podczas pracy zdalnej dane dzieci bezpieczne w sieci ochrona danych osobowych w szkole tworzenie haseł dostępowych źródło: r. Dla klasy ósmej i nie tylko Jaka szkoła średnia i jak ją wybrać ? To pytanie, które na pewno zadaje sobie teraz wielu uczniów ostatniej klasy szkoły podstawowej. W tekście wyjaśniamy, co możecie wybrać oraz podpowiadamy, jak zrobić to mądrze. Po niedawnej reformie edukacji zmieniła się liczba lat, jaką spędzisz w danej szkole średniej, a także rodzaj jednej z nich. Po ukończeniu szkoły podstawowej, masz do wyboru: 4-letnie liceum ogólnokształcące 5-letnie technikum 3-letnią szkołę branżową I stopnia Szkoły branżowe zastąpiły wcześniejsze szkoły zawodowe. Różnią się tym, że po ukończeniu szkoły branżowej I stopnia, możesz kontynuować naukę w szkole branżowej II stopnia i tam zdać maturę, doskonaląc się jednocześnie w tym sam zawodzie. Również liceum i technikum kończą się egzaminem maturalnym i otrzymaniem świadectwa dojrzałości. Jeśli je otrzymasz, możesz kontynuować naukę na studiach. Bez matury będziesz mógł kontynuować naukę jedynie w szkole policealnej. Przypominamy: po ukończeniu liceum zdobędziesz wykształcenie średnie ogólne. Dzięki technikum możesz zdobyć tytuł technika (po zdaniu odpowiednich egzaminów), a szkoła branżowa I stopnia umożliwi zdobycie wykształcenia zasadniczego zawodowego i otrzymanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe. Jak dobrze wybrać szkołę średnią? Liceum, technikum, czy szkoła branżowa? Co będzie najlepsze? Żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie, trzeba wziąć pod uwagę kilka rzeczy. Plany na przyszłość Zastanów się, czy masz już sprecyzowane plany na przyszłość. Jeśli chcesz wykonywać konkretny zawód, dowiedz się, czy można się go nauczyć w technikum lub szkole branżowej. Jeśli tak, to właśnie taką szkołę wybierz. Jeśli przyszła praca wymaga skończenia specjalistycznych studiów (np. weterynarz, prawnik) - wybierz liceum ogólnokształcące i tam skup się na nauce przedmiotów, które będą najpotrzebniejsze w danym zawodzie. Zainteresowania Duże znaczenie przy wyborze szkoły mają zainteresowania. Szukaj szkoły, która może ci pomóc w ich rozwijaniu. Jeśli interesujesz się np. programowaniem, poszukaj odpowiedniego technikum. Pasje związane z mechaniką samochodową czy gotowaniem świetnie można rozwijać w szkole branżowej. Potrzeba czasu Możliwe, że jeszcze nie wiesz, co chcesz robić w życiu. Wtedy najbezpieczniej jest wybrać liceum ogólnokształcące, gdzie możesz zweryfikować swoją wiedzę i umiejętności oraz zastanowić się nad wyborem zawodu, a potem pójść na studia lub wybrać jakiś kurs zawodowy czy szkołę policealną. Temperament i charakter Przy wyborze szkoły, weź pod uwagę swój temperament i charakter. Jeśli wolisz być w ruchu i lubisz zmiany, zastanów się nad szkołą branżową lub technikum, gdzie będą różnorodne przedmioty i zajęcia praktyczne. Jeśli tak naprawdę nie lubisz się uczyć, nie wybieraj liceum. Lepiej nauczyć się jakiegoś konkretnego zawodu niż wkuwać ogólne przedmioty i żałować pójścia do liceum. Samodzielna decyzja Nie sugeruj się wyborem przyjaciół - to, że koleżanka wybrała jakąś szkołę, nie znaczy, że musisz zrobić to samo! To ma być tylko i wyłącznie twój wybór, a nie np. twoich rodziców. To nie oni ani nie koleżanka będą się za ciebie uczyć w tej szkole. Stan zdrowia Pamiętaj, że na wybór szkoły ma wpływ także stan zdrowia. Do wielu szkół branżowych czy technicznych wymagany jest dobry stan zdrowia, np. specjalizacja wojskowa wymaga znakomitej sprawności fizycznej. Aspiracje No i jeszcze jedna rzecz: aspiracje. Marzysz o świetnej pracy i dobrych zarobkach? Nastaw się na solidną naukę, ale niekoniecznie na studiach! Studia nie są dla wszystkich, w dzisiejszych czasach dyplom szkoły wyższej nie gwarantuje dobrych zarobków. To zaangażowanie i ciężka praca pomogą osiągnąć sukces, nawet jeśli skończysz tylko szkołę średnią. Zdobywanie doświadczenia i odpowiednie kursy oraz solidne przykładanie się do samodoskonalenia to dobry sposób na sukces zawodowy. Na podstawie tekstu Joanny Buharewicz Informacje o rodzajach szkół średnich na postawie informacji ze strony r. BEZPIECZEŃSTWO DZIECI W INTERNECIE Rodzicu nie zgub dziecka w sieci..... Zdalne nauczanie, okres kwarantanny, brak możliwości korzystania z dotychczasowego sposobu spędzania czasu niesie ze sobą ogromne wyzwanie. Nasze życie przeniosło się do sieci. Prze Internet robimy zakupy, słuchamy koncertów, uczymy się, porozumiewamy się ze światem zewnętrznym. Gdzie w tym wszystkim są NASZE RODZINY I DZIECI?..... Zapraszam do poszerzenia wiedzy na ten temat Zachęcam do zapoznania się z Poradnikiem - Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży online. Kompendium wiedzy przygotowane zostało przez ekspertów z Polskiego Centrum Programu Safer Internet (NASK i Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę). Dotyczy ono zróżnicowanych aspektów bezpieczeństwa dzieci i młodzieży w Internecie: Przesyłam również link do poradnika dla rodziców Bezpieczne media - poświęconego bezpieczeństwu dzieci i młodzieży korzystających z mediów elektronicznych, przygotowanego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę oraz Fundację Orange: r. Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu Korzystanie z komputera i Internetu wspaniale wspomaga Waszą naukę i może być świetną formą rozrywki, pod warunkiem jednak, że będziecie korzystać z sieci rozważnie i z zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa. Na stronie Dziecko w sieci opublikowane zostały zasady bezpiecznego poruszania się w sieci. Przeczytaj je i zawsze ich przestrzegaj! Pamiętaj! 1. Nigdy nie podawaj w Internecie swojego prawdziwego imienia i nazwiska. Posługuj się nickiem, czyli pseudonimem, internetową ksywką. 2. Nigdy nie podawaj osobom poznanym w Internecie swojego adresu domowego, numeru telefonu i innych tego typu informacji. Nie możesz mieć pewności, z kim naprawdę rozmawiasz! 3. Nigdy nie wysyłaj nieznajomym swoich zdjęć. Nie wiesz, do kogo naprawdę trafią. 4. Jeżeli wiadomość, którą otrzymałeś jest wulgarna lub niepokojąca, nie odpowiadaj na nią. Pokaż ją swoim rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej. 5. Pamiętaj, że nigdy nie możesz mieć pewności, z kim rozmawiasz w Internecie. Ktoś, kto podaje się za twojego rówieśnika w rzeczywistości może być dużo starszy i mieć wobec ciebie złe zamiary. 6. Kiedy coś lub ktoś w Internecie cię przestraszy, koniecznie powiedz o tym rodzicom lub innej zaufanej osobie dorosłej. 7. Internet to skarbnica wiedzy, ale pamiętaj, że nie wszystkie informacje, które w nim znajdziesz muszą być prawdziwe! Staraj się zawsze sprawdzić wiarygodność informacji. 8. Szanuj innych użytkowników Internetu. Traktuj ich tak, jak chcesz, żeby oni traktowali Ciebie. 9. Szanuj prawo własności w Sieci. Jeżeli posługujesz się materiałami znalezionymi w Internecie, zawsze podawaj źródło ich pochodzenia. 10. Spotkania z osobami poznanymi w Internecie mogą być niebezpieczne! Jeżeli planujesz spotkanie z internetowym znajomym pamiętaj, aby zawsze skonsultować to z rodzicami. Na spotkania umawiaj się tylko w miejscach publicznych i idź na nie w towarzystwie rodziców lub innej zaufanej dorosłej osoby. 11. Uważaj na e-maile otrzymane od nieznanych Ci osób. Nigdy nie otwieraj podejrzanych załączników i nie korzystaj z linków przesłanych przez obcą osobę! Mogą na przykład zawierać wirusy. Najlepiej od razu kasuj maile od nieznajomych. 12. Pamiętaj, że hasła są tajne i nie powinno się ich podawać nikomu. Dbaj o swoje hasło, jak o największą tajemnicę. Jeżeli musisz w Internecie wybrać jakieś hasło, pamiętaj, żeby nie było ono łatwe do odgadnięcia i strzeż go jak oka w głowie. 13. Nie spędzaj całego wolnego czasu przy komputerze. Ustal sobie jakiś limit czasu, który poświęcasz komputerowi i staraj się go nie przekraczać. 14. Jeżeli prowadzisz w Internecie stronę lub bloga, pamiętaj, że mają do niej dostęp również osoby o złych zamiarach. Nigdy nie podawaj na swojej stronie adresu domowego, numeru telefonu, informacji o rodzicach, itp. Bez zgody rodziców nie publikuj też na niej zdjęć swoich, rodziny ani nikogo innego, kto nie wyrazi na to zgody. 15. Rozmawiaj z rodzicami o Internecie. Informuj ich o wszystkich stronach, które Cię niepokoją. Pokazuj im również strony, które Cię interesują i które często odwiedzasz. 16. Jeżeli twoi rodzice nie potrafią korzystać z Internetu, zostań ich nauczycielem. Pokaż im, jak proste jest serfowanie po Sieci. Zaproś ich na Twoje ulubione strony, pokaż im jak szukać w Internecie informacji. 17. Jeżeli chcesz coś kupić w Internecie, zawsze skonsultuj to z rodzicami. Nigdy nie podawaj numeru karty kredytowej i nie wypełniaj internetowych formularzy bez wiedzy i zgody rodziców. 18. W Sieci krąży coraz więcej wirusów, które mogą uszkodzić komputer. Dlatego koniecznie zainstaluj oprogramowanie antywirusowe. Porozmawiaj o tym z rodzicami i wspólnie wybierzcie, a następnie zainstalujcie odpowiedni program. Źródło: RAD DLA RODZICÓW Dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci. Internet razem z dzieckiem. Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą za-interesować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron (pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy - Jeśli Wasze dziecko sprawniej niż Wy porusza się po Sieci, nie zrażajcie się - poproście, by było Waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie. dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie. Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę. Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach czyhających w Internecie i sposobach ich unikania. z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci. Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie. Jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyska-nej zgodzie rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół. swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych. Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu. dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci. Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki). wyrozumiały dla swojego dziecka. Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić. nielegalne i szkodliwe treści. Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maila itp. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie - Hotlineu ( Hotline kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi w celu doprowadzenia do usunięcia nielegalnych materiałów z Sieci. dziecko z NETYKIETĄ - Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie. Przypominaj dzieciom o zasadach dobrego wychowania. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie więc w Internecie obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp. (zasady Netykiety znajdziesz na stronie Twoje dzieci powinny je poznać (nie wolno czytać nie swoich e-maili, kopiować zastrzeżonych materiałów, itp.). sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko. Przyjrzyj się, jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci (wzory Umów Rodzic-Dziecko znajdziesz na stronie oraz sposoby postępowania w razie nietypowych sytuacji. 10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami. Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa. Źródło : Sieciaki .pl r. Zostań w domu - pomysł na rozrywkę, relaks i rozwijanie zainteresowań WIRTUALNE ZWIEDZANIE Kamery na żywo z niemalże całego świata, w tym np. z Parku Narodowego Tsavo w Kenii, gdzie można w czasie rzeczywistym obserwować wiele dzikich zwierząt w ich naturalnym środowisku: Darmowy dostęp do muzeów, miejsc historycznych i kulturalnych, w ramach projektu Kultura dostępna: Luwr (w języku angielskim): pRK9qLs9WcdCush7KMR_oEDm1XGK0matLNB5Hv5A#tabs Muzeum Historii Naturalnej: fbclid=IwAR0Fi4njAhaK3KBIn-nf3Qc9hVxrepdfsZrutkroEho1T5wt83Ka3BBrWZg Muzeum Watykanu (w języku angielskim): gtQC_g-LSAb-rdQ1KoFl6Uj2Lu-RH_jhHTRP_y9Jr11E60btYM The National Gallery: fbclid=IwAR0BkuiOfVSu3WRBcAFS8OmydYlmVSqiUyY6eAgBBgQS-ojH5r4PZSJ0hGwl Inne zagraniczne muzea, które można zwiedzać z kanapy (nie posiadają wersji w języku polskim): online Wirtualne muzeum II Wojny Światowej: Muzeum Powstania Warszawskiego: muzeum, TEATRY ONLINE Teatr Telewizji Polskiej: Teatr Wielki: iTeatr, skierowany do dzieci: Ninateka, platforma udostępniająca występy teatralne: DARMOWE EBOOKI I AUDIOBOOKI Wolne Lektury: Empik Go (14-dniowy darmowy okres próbny): Woblink: Virtualo: Ebookpoint: RELAKSACJA ONLINE Trening Jacobsona, prowadzony przez M. Mostowską, pomagający radzić sobie z trudnymi emocjami: Trening autogenny Schulza, dla osób doświadczających stresu: -bQD3zBwt=101s ROZWÓJ I EDUKACJA Strefa Psyche Uniwersytetu SWPS, gdzie można znaleźć wykłady dotyczące psychologii, radzenia sobie z emocjami i problemami wychowawczymi, a także funkcjonowania w sytuacji pandemii: h Webinaria Uniwersytetu SWPS dla dorosłych i młodzieży: psyche Platforma Prawdziwy Skarb, kształtująca pozytywne relacje rodzinne: Bikko, nauczyciel matematyki dla dzieci (darmowy miesiąc próbny): Portal z kursami, treningami i grami dla dzieci i dorosłych rozwijającymi funkcje poznawcze Brain Max: r. Jak to zrobić Drodzy Rodzice to trudny dla Was czas. To trudna sytuacja emocjonalna dla dorosłych.... i dzieci. Dlatego polecam zajrzeć do poradnika specjalnie przygotowanego przez Fundację Dajmy Dzieciom Siłę. Znajdziecie go r. Fake news czyli jak weryfikować prawdę w Sieci Drodzy uczniowie. Wiem, że ze względu na obecną trudną sytuację, pracujecie obecnie z komputerami, telefonami . Mam nadzieję, że nie staliście się ofiarami internetowego hejtu. Jeżeli jednak spotkała Was jakaś nieprzyjemna sytuacja w sieci, bardzo proszę o kontakt. Fake news - z ang. fałszywe informacje. Jest to celowe wprowadzanie w błąd mające na celu dezinformację lub wywołanie sensacji. Jak odróżnić fejka od prawdy? - Sprawdź autora Kim jest osoba podpisująca się pod podejrzanym tekstem? W przypadku tekstów naukowych, zwłaszcza medycznych, sprawdź jakie wykształcenie ma autor, jakie stopnie naukowe i doświadczenie w swojej dziedzinie, jakie publikacje na koncie, gdzie pracuje. Sprawdź również skład redakcyjny serwisu, na którym został opublikowany tekst. - Zweryfikuj źródła Tekst posiada zaskakujące dla ciebie tezy czy informacje? Spróbuj je odnaleźć i potwierdzić w innych rzetelnych serwisach z ugruntowaną opinią. - Sprawdź pochodzenie zdjęć Wiele fejków zawiera zdjęcia pochodzące z innego źródła, ale idealnie pasujące do treści sensacyjnego tekstu. Spróbuj odnaleźć w przeglądarce, czy dane zdjęcie nie zostało po prostu skądś skopiowane. - Sprawdź czy chwytliwy tytuł to nie tzw. clickbait Treść tekstu nie zgadza się z tytułem lub tytuł wprowadza w błąd? Niestety jest to dosyć częsta praktyka w przypadku serwisów nastawionych na sensację. - Sprawdź datę publikacji artykułu Zdarza się, że serwisy odgrzewają kotleta publikując starszy tekst ponownie. - Sprawdź do kogo należy strona lub serwis Jest to szczególnie istotna kwestia w przypadku tematyki politycznej. Pamiętaj: - nie rozsyłaj przez komunikatory memów ani tekstów z ogólnikami typu Amerykańscy naukowcy odkryli... - w przypadku wątpliwości, zawsze proś autora o *źródło* przytaczanych informacji - unikaj serwisów mających złą renomę i opinię plotkarskich Filmiki poglądowe: Zachęcam do zapoznania się z prezentacją Przytul hejtera(Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę ), r. Porady na stres Drodzy uczniowie! Z pewnością czujecie się zdezorientowani i pełni obaw w obecnej sytuacji kryzysowej. Pamiętajcie, że nie jesteście z tym sami ZAWSZE możecie liczyć na wsparcie swoich bliskich i nasze-nauczycieli i pedagoga szkolnych. Poniżej przesyłamy Wam garść informacji, o czym szczególnie powinniście pamiętać w tym okresie: 1. Dokładnie myjcie ręce. 2. Wysypiajcie się. 3. Zadbajcie o zdrowe odżywianie. 4. Rozwijajcie swoje pasje. 5. Spędźcie czas z rodziną. 6. Powtarzajcie wcześniejsze tematy lekcyjne. 7. Rozmawiajcie z bliskimi o swoich emocjach. 8. Dbajcie o swoje zwierzęta (nie przenoszą koronawirusa!). 9. Pomóżcie rodzicom w obowiązkach domowych. 10. Nadróbcie zaległości filmowe i książkowe. 11. Czytajcie informacje z pewnych źródeł. 12. Unikajcie stresu i zachowajcie spokój. Zachęcamy do obserwacji swojego nastroju i pisania krótkich, notatek na temat aktualnie przeżywanych uczuć (w formie pamiętnika). Jeżeli czujecie , chaos i zbyt silne emocje , nie radzicie sobie z problemami w Waszych głowach zachęcamy do kontaktu i pomocy z naszej strony -poprzez dziennik elektroniczny bądź telefon. Zachęcam Was do sięgania po konstruktywne sposoby przezwyciężania napięcia i stresu. Oto nasze propozycje: - By poczuć się świetnie, - Głębokie oddychanie krok po kroku, - Dziewiętnaście sposobów na stres, - wyciszanie przy muzyce: (muzyka do pracy, nauki, koncentracji), (muzyka relaksacyjna, muzyka antystresowa). Z serdecznymi pozdrowieniami r. Kiedy czujesz narastające napięcie w mięśniach możesz przeciwdziałać mu już na początku. Nie warto czekać, aż sparaliżuje ono Twoje funkcjonowanie! Proponuję Ci ćwiczenia, które w szybki sposób rozluźnią Twoje napięte mięśnie. Oto kilka z nich. A) Odprężające rozciąganie całego ciała - KOT 1. Stań lub usiądź wygodnie. Wyobraź sobie, że jesteś kotem stopniowo wybudzającym się ze snu. Poprzez wyciąganie całego ciała od czubka głowy, aż do koniuszków palców, powoli, stopniowo i metodycznie rozciągaj każdy mięsień, każde ścięgno ciała tak, żebyś poczuł się dłuższy. 2. Rozciąganiu może towarzyszyć ziewanie i głębokie westchnienie. 3. Szczególnie przyjemne jest rozciąganie się, zaraz po przebudzeniu. Jednak jeśli w ciągu dnia poczujesz napięcie, przeciągaj się również. B) Strząsanie napięcia Jeśli czujesz napięcie w ciele, możesz spróbować zrzucić z barków ciężar. 1. Stań prosto. Ręce opuść wzdłuż tułowia. 2. Zaciśnij pięści, podnieś barki i ramiona do góry, jednocześnie wciągając nosem powietrze. 3. Zatrzymaj powietrze na krótką chwile, po czym strząśnij ramiona w dół, jednocześnie rozluźniając pięści i wydychając głośno powietrze ustami. Ten ruch ma byd energiczny- zrzucasz z siebie napięcie. 4. Powtórz czynność trzy razy. 5. Uważaj, żeby nie zakręciło Ci się w głowie. Jeśli poczujesz się gorzej, przerwij ćwiczenia i usiądź. C) Rozluźnianie szyi i karku - PĘDZEL Ćwiczenie to pozwoli Ci odprężyć szyję i kark. 1. Stan tak, abyś miał wokół siebie dużo miejsca. Oczyma wyobraźni zobacz, jak Twój nos zamienia się w pędzelek. 2. Na wyimaginowanym płótnie zacznij nim malować symbol nieskończoności. Spróbuj jeszcze raz, tym razem kręcąc głową w druga stronę. 3. Po tym ruchu napisz swoje imię końcem nosa, patrząc w lewo, nazwisko - patrząc w prawo. 4. Napisz lub narysuj, cokolwiek chcesz. Pamiętaj, rób wszystko bardzo powoli D) Rozluźnienie i rozgrzewanie barków sprzyjające lepszemu oddychaniu 1. Usiądź lub stań prosto, z głową wyprostowaną (ale pamiętaj, by nie odchylać głowy do tyłu). Rozluźnij szczeki, ramiona i ręce. Oddychaj rytmicznie przez nos. 2. Podnieś kilkakrotnie ramiona, jakby chcąc dotknąć nimi uszu. 3. Rozluźnij barki. 4. Powtórz punkty 2-3 kilkakrotnie. 5. Odpocznij przez chwilę. 6. Wykonaj ramionami kilka ruchów okrężnych, najpierw do przodu, później do tyłu. 7. Odpocznij przez chwilę. Oddychaj rytmicznie. E) Oddychanie przeponowe 1. Połóż się płasko na plecach z poduszka pod głowa. Nie łącz nóg, rozsuń je lekko. Możesz zamknąć oczy. Rozluźnij mięśnie twarzy, szczęki. Rozluźnij mięśnie brzucha. Oddychaj spokojnie i rytmicznie. 2. Jedna rękę połóż na brzuch, tuż poniżej mostka. Drugą rękę połóż na klatce piersiowej. 3. Powoli i spokojnie wciągnij nosem powietrze, tak głęboko jak to możliwe, ale bez wysiłku. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, podczas wdechu powinna unieś się do góry. Ręka, która leży na klatce piersiowej, nie powinna się poruszyć. 4. Powoli i spokojnie wypuść całe powietrze przez lekko uchylone usta. Powietrze wypuść lekko bez napinania się. Ręka, którą trzymasz na brzuchu, powinna opaść. 5. Powtarzaj wdechy i wydechy. Rozluźnij ramiona i ręce, i rytmicznie oddychaj. F) Swobodne oddychanie 1. Usiądź swobodnie na fotelu. Połóż ręce luźno na kolanach. Zamknij oczy i rozluźnij mięśnie twarzy i szyi. Oddychaj swobodnie i rytmicznie. 2. Całą swoja uwagę skieruj na oddech, podążaj za nim. 3. Skup się na tym jak powietrze wchodzi przez Twoje nozdrza do nosa, płuc i wypełnia Twoje całe ciało. Zaobserwuj jak następnie wydychasz to powietrze, jak opuszcza Twoje ciało. Z każdym oddechem spokój coraz bardziej ogarnia Twoje ciało, a Ty regenerujesz się przez kilka minut. r. HIGIENA PRACY UCZNIA W procesie nauczania - uczenia się, niezwykle ważnym zagadnieniem jest higiena pracy ucznia w domu. Organizacja nauki domowej to czynniki, które w istotny sposób wpływają na postępy w uczeniu się. Możliwości percepcyjne uczniów najmłodszych różnią się znacznie od możliwości uczniów starszych. Ustalono, że dzieci pierwszych klas szkoły podstawowej w wieku 7 - 10 lat mogą skupić uwagę przez około 20 minut. W wieku 15 lat czas ten przedłuża się do 30 minut. Przemęczenie powstaje po wysiłku długotrwałym, nawet niezbyt intensywnym, ale nie przerywanym chwilami odpoczynku. Pierwszymi objawami zmęczenia uczniów są: rozproszenie uwagi, nadmierna pobudliwość, drażliwość i żywość, pobudzenie ruchowe, które mogą następnie przejść w objawy apatii, senności oraz brak zdolności skupiania uwagi. Aby zapobiec występowaniu tych objawów, należy stosować przerwy w nauce i odpowiednio je wykorzystywać poprzez relaks i czynny wypoczynek, najlepiej w świeżo przewietrzonym pomieszczeniu. Niezmiernie ważnym elementem higienicznym jest racjonalny tryb życia ucznia, który regulowany prawidłowym rozkładem organizacyjny dnia wdraża do systematyczności oraz nawyków higienicznych. W rozkładzie dnia powinno przestrzegać się przede wszystkim prawidłowej proporcji między trzema elementami: snem, zajęciami ruchowymi oraz nauką w domu. Oczywiście rozkład dnia ucznia w dużym stopniu jest wyznaczony przez obowiązki szkolne. Sen powinien odbywać się tylko w nocy od godziny 20 -tej dla dzieci młodszych i od dla dzieci starszych i trwać: 12 godzin - dzieci 5 -8 lat, 11 godzin - dzieci 11 lat, 10 godzin - dzieci 11-15 lat, 8 - 9 godzin dzieci powyżej 15 lat. Drzemki kilkudziesięciominutowe po nauce mogą być higienicznie uzasadnione, jednak sen kilkugodzinny w ciągu dnia jest niewskazany, narusza bowiem rytm biologiczny aktywności dziecka. Zajęcia ruchowe to nie tylko sport, ale także majsterkowanie, pomoc w zajęciach domowych. W bilansie dnia nie mogą one zajmować mniej niż 3,5 godziny dla dzieci młodszych i 2,5 godziny dla młodzieży. Zajęcia ruchowe nie powinny być zaplanowane tylko spontaniczne, by nie stały się kolejnym nieprzyjemnym obowiązkiem dla dziecka. Czynny wypoczynek to też czas wolny przeznaczony na uprawianie hobby. Nauka w domu powinna być racjonalnie zorganizowana. Wymaga to od ucznia nie tylko dobrej znajomości zadań, jakie ma do wykonania, ale też orientacji, jaką wybrać taktykę, jak ukierunkować przebieg swojej nauki w domu. Pomóc w opanowaniu skutecznych metod uczenia się mogą rodzice, środki masowego przekazu, a przede wszystkim nauczyciele. Wskazane jest następujące rozłożenie pracy domowej: - odrabianie na przemian zadań trudnych i łatwych, co zapobiegnie szybkiemu zmęczeniu, - przeplatanie zadań pisemnych ustnymi oraz przestrzeganie następującej zasady: do odrabiania zadań z następnego przedmiotu przechodzić dopiero po dokładnym opracowaniu materiału z przedmiotu przygotowanego poprzednio. Regulamin odrabiania pracy domowej: 1. Odrabiaj zadane prace zawsze w tym samym czasie. 2. Odrabiaj lekcje w tym dniu, w którym zostały zadane. 3. Rozłóż równomiernie pracę na poszczególne dni tygodnia. 4. W każdym dniu wykonaj najpierw zadania bieżące, po ich ukończeniu przystępuj do odrabiania zadań okresowych (powtórki, lektura, referaty, sprawozdania). 5. Przed pracą przewietrz pokój, przygotuj biurko, przejrzyj rozkład lekcji, przygotuj potrzebne podręczniki, zeszyty i przybory do pisania. 6. Po zapoznaniu się z całością pracy, ułóż jej plan (ustal kolejność wykonania zadań, zaplanuj krótkie przerwy między poszczególnymi zadaniami). 7. Pracuj równomiernie, starannie, bez pośpiechu. Uczeń, który będzie posiadał taki regulamin nauki, przyswoi sobie jego zasady i będzie stosować się do nich, na pewno straci mniej czasu na czynności przygotowawcze, jego praca będzie bardziej efektywna, a tym samym łatwiej i pewniej osiągnie on powodzenie szkolne. Literatura: 1. Kosicki B. Wybrane zagadnienia i ćwiczenia z higieny 2. Zborowski J. Nauka domowa uczniów szkoły podstawowej . Proces nauki domowej ucznia r. Uczniowie klasy VIII. Na stronie codzienne są publikowane zestawy zadań, które można wykorzystać jako element powtórki przed egzaminem ósmoklasisty. Zadania publikowane są codziennie o godzinie natomiast rozwiązania do nich o godzinie Proszę ósmoklasistów o korzystanie z tej formy powtórki. r. Zdrowie psychiczne w czasach szkoły online. To nietypowa sytuacja dla Państwa i dzieci. Zachowanie spokoju będzie miało duży wpływ na odporność zarówno psychiczną jak i fizyczną. Oczywiście, różnimy się między sobą i różnią się też nasze dzieci... Są takie (i mam nadzieję, że jest ich większość), które w obecnej sytuacji czują pewne podekscytowanie, ciekawość, a nawet radość (no w końcu nie trzeba chodzić do szkoły i tyle nowych ciekawych rzeczy dzieje się wokół). Są jednak i takie, które z dużym niepokojem i lękiem stale sprawdzają portale informacyjne, dopytują dorosłych, poszukują informacji o zagrożeniu. Jeszcze inne, mówią: dość! - już nie mogą oglądać, słuchać, czytać i rozmawiać na temat zagrożenia koronawirusem. Wszystkie, nawet te szczęśliwe, z różnym natężeniem i częstotliwością odczuwają nieprzyjemne uczucia. Boją się..... Ten strach, zupełnie zrozumiały w obecnej sytuacji, wymaga zaopiekowania przez nas dorosłych! Oto kilka ogólnych wskazówek profilaktyki zdrowia psychicznego 1. OBSERWUJMY - siebie i nasze dzieci. Nie tylko pod kątem infekcji, ale i tego jak emocjonalnie radzimy sobie z otaczającą rzeczywistością. Jakie jest nasze dziecko? Jak reaguje na tę sytuację, jak reaguje na nas? Czy dopytuje? Czy unika rozmów? Czy sądzi, że musi nas chronić i robi dobrą minę do złej gry? Czy może (przynajmniej na razie) wygląda na to, że sytuacja go nie przeciążą? A jak my się zachowujemy? Czy epidemia, zagrożenie jest stale obecne w naszych rozmowach? Czy nieustannie sprawdzam wiadomości? Czy może unikam tematu i nie chcemy o tym rozmawiać? Jak nasza postawa działa na syna czy córkę? 2. BĄDŹMY GOTOWI DO ROZMOWY - przygotujmy sobie zestaw 3-4 rzetelnych faktów, którymi możemy się z naszym dzieckiem podzielić. Czasem trzeba będzie powtórzyć je wielokrotnie - dzieci lubią upewniać się, że nie ściemniamy i wiemy, co mówimy. Bądźmy gotowi na konfrontację z fakenewsami (Tato, a Marcin powiedział...). Nie warto jednak przekazywać dzieciom niesprawdzonych treści, niezliczonych supertajnych informacji, czy dramatycznych nowin. Bądźmy w tych rozmowach spokojni, opanowani i rzeczowi. Jeśli sami jesteśmy kłębkiem nerwów i mimo szczerych chęci nie udaje się nam zachować spokoju, zastanówmy się, kto z naszego otoczenia mógłby taką rozmowę przeprowadzić? Może wujek ratownik, pielęgniarz, ciocia lekarka czy nauczycielka biologii? Ustalmy z nimi wcześniej, czego potrzebujemy i jak chcielibyśmy, aby taka rozmowa wyglądała. Fajnie jeśli jest to bliska dla naszego dziecka osoba, do której ma zaufanie, którą lubi. Naprawdę psycholog jest ostatnią osobą w tej kolejce! Wizyta u specjalisty może tylko nasilić różne lęki! 3. MÓWMY SZCZERZE NIE WIEM - ile to będzie trwało?, czy wszyscy zachorujemy? Kto pierwszy umrze z naszej rodziny? Takie pytania mogą szokować, złościć. Po pierwsze, zachęcam do tego by cieszyć się, że dzieci traktują nas jako ważne źródło informacji, mają do nas zaufanie. Czasem możemy ostudzić różne niepokoje, jednak na niektóre pytania nie znamy przecież odpowiedzi (nikt z nas nie wie, ile będzie trwała ta sytuacja). I o tej swojej niewiedzy warto szczerze mówić. Choć część rodziców/nauczycieli/opiekunów się tego obawia, ta szczerość buduje zaufanie! 4. ROZMAWIAJMY JAK RADZIĆ SOBIE Z LĘKIEM - to bardzo ważna wiedza! Opowiedzmy dzieciom, co my robimy, żeby trudne myśli nie zapanowały niepodzielnie w naszej głowie (czytanie książek, oglądanie komedii, gry). Pytajmy, co im pomaga? - dzieci są w tym bardzo kreatywne i mogą nas zaskoczyć super pomysłami z których i my możemy korzystać. Sprawdzimy też, czego potrzebują w tej sytuacji. Zastanówmy się, co możemy wspólnie robić, aby zachować dobry nastrój. Umówmy się na jakiś kod -sygnał, kiedy ktoś z członków rodziny poczuje, że ten smutek go dopada. Ustalmy, kiedy potrzebujemy samotności, a kiedy towarzystwa innych ludzi. Szczerze rozmawiajmy o tym, że i my dorośli przeżywamy trudne emocje, ale znamy sposoby, aby z nimi sobie radzić! W tych rozmowach ważne jest zachęcanie do tropienia lęków niewypowiedzianych - czasem to co dzieci mają w głowie jest dużo straszniejsze od rzeczywistości! Kiedy taki lęk ujrzy światło dzienne, traci na swojej mocy no i można się nim zaopiekować (to trochę jak z koszmarami sennymi). Jeśli to jest możliwe, dajmy dziecku czas na płacz, złość i inne trudne emocje. 5. WSKAZUJMY NA CZASOWOŚĆ PEWNYCH OGRANICZEŃ CZY ROZWIĄZAŃ - szczególnie dla nas

SK3Lq.